بیعرضگی و بدعملی

بیعرضگی و بد عملی یار شماست
این ها همه سوغات گرانبار شماست
خاکی همه جای آن پر از گنج و شما
دزدیده و برده خورده این کار شماست

وجود نحس شب

هربار که آب بگذرد از سر ما
می آید و می رود غمی در بر ما
این رفتن و آمدن ندارد پایان
تا هست وجود نحس شب دلبر ما.

غم عالم و تو باهم

غم عالم و تو با هم چه به هم می آئید
تابلوی زنده ای از عاشقی و دنیائید
سوختن اوّل و پایان غم انگیز از عشق
در کنار هم و طوفانی و بی فردائید.

خشم

مهربانی بود و عشق و خنده های پر صدا
شد عوض اکنون فضا خشم بشر بی انتها
هرطرف را بنگری از مهربانی نیست هیچ
شد بلا از غرب نازل شرق بر آن مبتلا .

مردهای زن نما

دستها در دست یکدیگر ولی دل ها جدا
بستر سرد هیچگه کامی نمیسازد روا
زن شده مانند مرد و مردها مانند زن
رفته است عشق حقیقی رو بسوی قهقرا

دوراهی

من اینجا مانده ام بریک دوراهی سخت حیرانم
نچیدم میوه های آرزومندی پشیمانم
به پایش داده ام عمر و جوانی را ، ولی افسوس
نمیدانم بمانم یا جدا گردم پریشانم
فریب وعده های مردم نااهل را خوردم
به ظاهر بسته ام دل اشتباه کردم و می‌دانم
رفیقان‌ گفته اند و من نفهمیدم که حق دارند
کنون دیر است و فهمیدم و دستی بر گریبانم
نباشد پاسخ فکر و خرد توهین یا  تهمت
همه در فکر خود هستند و پاسخ نیست ، گریانم
در این صحرای پر مکر و فسون لعنت و تهمت
بدنبال نجات خویش حیرانی شتابانم.

بایکوت

بایکوتم در انزوای خانه ام

گرد شمع جان خود پروانه ام

راحتم از همنشینان دو رو

دلخور از غمخواری بیگانه ام

در کشاکش با هزاران علّتم

در خیال درد و رنج ملّتم

کاغذ از خون قلم رنگین کنم

با نوشتن از غم خود راحتم

در خودم لولیده با تنهائیم

اشک خونین قلم مانائیم 

خلوتم اوج سعادتمندیم 

گوشه تنهائیم دارائیم.

تو

تو مزرعه ی سبز و پر از برکت شالی
تو جنگل انبوه و پر از عشق شمالی
تو ساحل امن همه ی شب زدگانی
تو چشمه ی پاکیزه و یک جان زلالی.

رود و دشت

رود هستی و من دشتم
محتاج تو من هستم
جاری شو عزیز من
هستی تو که من هستم

کافیست شوی جاری
چون مرهمی و کاری
من منتظرت هستم
بر تشنه نمی باری؟

با یاد تو من مستم
هستی تو که من هستم
دلدار وفادارم
دستان تو و دستم

بی تو چو کویر هستم
از زندگی سیر هستم
با تو چو بهارانم
از سبزه سفیر هستم

جان می کنم ارزانی
گر قدر مرا دانی
تا لحظه ی مرگ خود
وابسته به پیمانی .

شبهای من

شبهای من شده دیدار خواب تو
دلبسته ی تو وَ شوقم سراب تو
از شعله های خیال اثیریت
میسوزم و خوشم از التهاب تو .

حال وطن

شکوه ها می‌شود از سوی همه، ما و شما
که چرا حال وطن گشته چنین بد و رها
خفتگانیم و زمان آینه ی سیرت ماست
منعکس می‌شود از آینه نقش رخ ما .

زیبا گل خزان

زیبا چو گلی که در خزان واشده بود
مانند امید تازه پیدا شده بود
آتش به وجود مرغ آتش زد و رفت
دیوانگی مرا تماشا شده بود .

آلبومی از عیوب

آلبومی از عیوب جورواجور
می گزد با زبان خود ناجور
هرکسی را که بهتر از او هست
متّهم می کند به فقر شعور .

غم افتادن برگی خوردی

غم افتادن برگی خوردی
از غم مردم اگر افسردی
رنج مردم اگر آزارت شد
بازی زندگیت را بردی .

گفتم اگر خوبم نکن باور دروغم

از سیل و از مرگ عزیزان بی فروغم
چون مام میهن از دغلکاری شلوغم
بازیچه یک عدّه خودخواه خرابم
گفتم اگر خوبم نکن باور دروغم .

عزادار عزیزان

ما عزادار عزیزان خودیم

از سکوت بانیانش دلخوریم
داغ مرگ هرطرف چون داغ ما
غم برای رنج آنها می خوریم.

ریلی که از سفر فرسود

قطار مانده و ریلی که از سفر فرسود
همیشه دیر می‌رسد انسان بمقصد خود زود
حجاب و غربت عریان و دست فاصله ها
تمام قصّه ی بودن در عصر آهن و دود .

خواب خوش

رفتم بخیابان که تماشائی بود
هرکوچه برای خود چو دنیائی بود
جیب همه پر بود و خرید آسان بود
از خنده و از خوشی چه غوغائی بود
گفتم که رسید دوره عشق و صفا
تحریم جناب خان سرِپائی بود
سردم شد و لرزیدم و بیدار شدم
خواب خوش من عجیب و رویائی بود.

تدبیر و تغییر

جهان آبستن تدبیر و تغییر
شود افکار پوسیده زمین گیر
بجوشد خون تازه از دل خاک
جوان خواهد شد از نو عالم پیر .

جوانان را به آغوشت بکش

جهان نو می‌شود افکار هم نو
چرا داری گمان هستی فقط تو
جوانان را به آغوشت بکش تا
گرفته دستت افتادی اگر چو.