اشعار احمد یزدانی

آتش جانم بمن گفت ببین سرخیم ،، شعله ورم باقیم سرد شوم نیستم

اشعار احمد یزدانی

آتش جانم بمن گفت ببین سرخیم ،، شعله ورم باقیم سرد شوم نیستم

اشعار احمد یزدانی

متفاوت هستم ، احمد یزدانی
با نگاهی ویژه ؛ بینشی انسانی
اهل شعر و واژه ، جمله را میکاوم
گاه صاف و آبی ؛ گاه هم بارانی
جنس من از هجرت ،ره سپردن کارم
عاشق تغییرات ؛ریشه ای ، بنیانی
مثل شمعی روشن ، سوز و سازی دائم
گریه هایم جانکاه ، ضجّه ها پنهانی
ساده ؛ بی پیرایه ،بی گره ؛ بی مشکل
خاطراتی روشن ؛ سختی و آسانی
ایده آلم قُلّه ، رو به آنجا راهی
ظاهرم آرام است ،سینه ام طوفانی
میکنم با شعرم ؛ رو به فردا پرواز
هاله ای از احساس ؛ مثبت و نورانی
عاشقِ زیبائی ، مثل گل ،آزادی
نا امیدی محکوم ، کردمش زندانی .

پیام های کوتاه
تبلیغات
Blog.ir بلاگ، رسانه متخصصین و اهل قلم، استفاده آسان از امکانات وبلاگ نویسی حرفه‌ای، در محیطی نوین، امن و پایدار bayanbox.ir صندوق بیان - تجربه‌ای متفاوت در نشر و نگهداری فایل‌ها، ۳ گیگا بایت فضای پیشرفته رایگان Bayan.ir - بیان، پیشرو در فناوری‌های فضای مجازی ایران
طبقه بندی موضوعی
بایگانی
پربیننده ترین مطالب
نویسندگان

آمد به جهان نورِ هدایت و تعالی

فرزند علی ابن ابوطالب عالی

عالم شده روشن ز قدم های حسینی

در سوّم شعبان شده هستی متعالی

شد کون و مکان وقت حضورش متلاطم

بخشیده مدینه به جهان عِزّ و جلالی

وقتی که خبر آمد و احمد شده آگاه

گریان شدو بوسیده حسینش متوالی

فرموده که در کربُبَلا میدهد ایشان،

با خون به بشر عزّتِ بیمرگ و زوالی

از خون حسین ابن علی حق متکثّر

حق جلوه ای از شعشعه ی نیک خصالی

یک بار نه ، هفتادو دو بار از طرف خصم

در کربُبَلا کشته شود حق به چه حالی،

نفرین به یزید ابن معاویّه وَ یاران

با هرکه که بد کرد ، اگرچه به خیالی

دنیا ست چو دریا و حسین کشتی امن است

تاریخ ندیده است چنین جان زلالی

یاران شریف هر یکشان عشق مجسّم

عشقی که به هر یک شده از جان متجالی

نوری که جهان را ببرد زیر شمولش

عشقِ به حسین ابن علی ، مهرو تعالی.


  • احمد یزدانی

سالی که گذشت ، سال موش و کرونا

شد پاره همه جای همه از هر جا ،

امسال که سال گاو باشد وَ بلا

ایوای ز دست شاخشان ، واویلا .

کوتِوال خندان

  • احمد یزدانی

یا محمّد(ص)،ای سپیده ؛ بامداد

برگزیده ماهِ تابان ، خوش نهاد

رحمتِ للعالمین ، روحِ بلند

رنگ مدرسه ندیده باسواد

نورِ مطلق ، حضرت روح الامین

بهترین بندگان ، روشن نهاد

از ابوجهل و ابوسفیان پر است

منطقه مملو شد از ظلم و فساد

خانه کعبه ندارد امنیت

حاکمش گشته خودش اُمّ الفِساد

در میان فتنه ها افتاده ایم

چاره کن با حکمتِ ربّ العباد

داعش است و کشور شام و عراق

مسجدالاقصی جهودان را سِتاد

خون و أتش در یمن بالا گرفت

نیجر و لیبی گرفتار شِغاد

شیعیان در کُلّ عالم در فشار

میوزد از هرکرانه تندباد

حفظ فرما سرزمین پارس را

بعثتت بادا مبارک پاکزاد

  • احمد یزدانی

قدّ دیوار شعر کوتاهست

بر سر راه واژه ها چاهست

در عوض فلسفه رها ، بی قید

مثل یک کهکشان پر از راهست

  • احمد یزدانی

بوده ام در گوشه ای از زندگی

فارغ از خود در خیال بندگی

زیرِ داغِ آفتاب آوازه خوان

زمزمه از عشق خالق بر زبان

آمد از جائی کسی نزدم نشست

رشته ی افکار من از او گسست

گفت راز بندگی آموز تا

عاشقانه برده من نام خدا

گفتم او را لنگ هستم‌ من خودم

پای جان را سنگ هستم من خودم

من چه دارم تا بیاموزم به تو

خود گرفتارم چه آموزم به تو؟

ول نکرد و کرد اصرار زیاد

من وزیدم رو به او مانند باد

گفتم آیا غنچه ای در خانه ات

چونکه میخندید وا شد سینه ات؟

گفت از غنچه نگردم شادمان

نیست در خاطر مرا یادی از آن

گفتم او را خطّ خوش هرگز تورا

لذّتی بخشید و خوش شد لحظه ها؟

پاسخش منفی ، بمن او گفت نه،

من نگشتم شاد از خط هیچگه

گفتم از آواز خوش صوتی قشنگ

شد دگرگون حال و شد رُخ رنگ رنگ؟

گفت هرگز من نگشتم شادمان

از نوا و خواندن آوازه_خوان

باز گفتم از قشنگی ها بگو

صورتی زیبا و نازی مثل قو

گفت نزدم زشت و زیبائی یکیست

شوق زیبائی درون سینه نیست

گفتم آیا زیر باران خوانده ای؟

قطعه شعری از بهاران خوانده ای؟

پاسخش منفی و گفت هرگز نبود

از چنین وضعی برایم هیچ سود

باز پرسیدم من آیا برف را

دیدی و گفتی ز رازش حرف‌ها ؟

گفت از روی تعجّب اینچنین

برف یعنی سردی روی زمین

گفتم آیا خنده های کودکی

کرده است حال تورا خوش اندکی

باز پاسخ داد منفی او به من

گفتم از آب و گلی حرفی بزن

خنده های دیگران شادت نمود؟

اشک‌های_دیگران درد تو بود ؟

کرده ای سیب و اناری را نگاه

بیشتر از وقت خوردن هیچگاه؟

دل به نقشی در کتابی داده ای؟

دستگیری کردی از افتاده ای؟

گفت از این قصّه هایت هیچگاه

لذّتی هرگز نبردم غیر آه 

گفتم از من دور شو ای بی صفا

گر بگورستان روی باشد روا

عاشقی شاید به سنگی یاد داد

بهر تو راهی ندارم من بیاد

راه وصل و عشق خرسندی بود

عاشقی اوج خردمندی بود

ابتدا در سینه ات عشقی بکار

تا کند رشد و نشیند آن به بار

بار دل چون عشق گردد از خدا

میشوی خود قبله گه عشّاق را

آن زمان دست از دل منهم بگیر

تا به نفس سرکشم گردم امیر .

  • احمد یزدانی

سالها در کَنَفِ مهرِ رحیم آبادم

در کلاچای نفس میکشم و دلشادم

تا به ساحل برسم خیره به دریا گردم

با غریوی بکشم از ته دل فریادم

عظمت از در و دیوار و فضا میبارد

دلبری میکند از من وَ به عشقش شادم

هرکجا نامِ بلندش بخورد بر چشمم

دیده روشن شود و محکمیِ بنیادم

دل گرفتار شدو سینه هوایش دارد

بی حضورش نتوانم و به او معتادم

یکدلم فکرِ امورو دلِ دیگر آنجا ؛

حاضرِ غایب و مجموعه ای از اضدادم

میزند موج به هرگوشه ی آن آرامش

چون به آنجا برسم شادیِ در اعیادم

عاشقی دردِ بزرگیست ولی شیرین است

من که از بامِ بلندش به زمین افتادم

جامِ جَم قصّه ی امواج و محقّق شده است

دکمه ای را زده پرواز کنان دلشادم

دلخوش از بودنِ در جمعِ عزیزان هستم

بالِ پروازِ من و میکند او امدادم

گاهگاهی بروم ساحلِ زیبایِ خیال

شادمانی کنم از اینکه به او دلدادم

یکطرف ساحل پلرودو همه شالیزار

آنطرف اِشکِوَرِ با عظمت در یادم

واقعاً کشورِ ایران همه جایش زیباست

میکند زلف پریشان و دِهَد بربادم .

  • احمد یزدانی

  • احمد یزدانی

می بری با خود مرا تا دور دست     

می شوم با بودنت ایدوست مست 

خاطری رنجیده دارم از خودم 

در زمین در پیچ و تابی پر گسست 

ماهها من از برای دیدنت 

منتظر ، امّا کرونا بسته دست 

شادمان از لشکر امواج من 

لااقل در اختیار مردم است 

حال دیگر لااقل حرفی بزن، 

میشود بر دیدنت امّید بست؟

  • احمد یزدانی

  • احمد یزدانی

  • احمد یزدانی

  • احمد یزدانی

  • احمد یزدانی

نازنینم چگونه است حالت ؟

نگرانم برای احوالت

چه زمان بدی شده اکنون

مثل باری به شانه اموالت

واقعاً غیر مهربانی نیست

همدم لحظه های بدحالت

عشق اگر رفته باشد از هستی

رفته برباد کلّ آمالت

نگرانم برای تو دائم

نگران صفا و جنجالت

دوست دارم که کوچکی بکنم

تو جلو بوده من به دنبالت

با همه پستی و بلندی ها

عاشقم من به قیل پر قالت .

  • احمد یزدانی

  • احمد یزدانی

ای گل زیبای من زیباتر از فصل بهار

آمدی شد زندگی شیرین و دل خوش از تو یار

رفتی و آتش کشیدی عالم  خوب مرا

مانده ام تنهاو غمگین در عزایت داغدار

  • احمد یزدانی

صدای پای خیال تو در شبانه ی من

جنون گفتن از عشق تو بهانه ی من

تمام من شده از تو ، تو زندگانی من

تو هستی و سخن از تو همه ترانه ی من

  • احمد یزدانی

برای من تو همه عالمی ، بهانه توئی

غم بزرگ دلم ، هق هق شبانه توئی

تمام من شده ای تو ، تو هستیم شده ای

خیال خاطر و رویای عاشقانه توئی .

  • احمد یزدانی

  • احمد یزدانی

چرا با من مخالف و چپ هستی

برایم یاد آغوش و تب هستی

تو را همواره می خواهم عزیزم

برایم چون چراغی در شب هستی

  • احمد یزدانی

هرکسی اطراف خود را یک نگاه

گر بیندازد ببیند مثل ماه

بد عملهائی که رسوا گشته اند

منحرف از راه و بدبخت و تباه

بندی زندان کار خویشتن

وقت رفتن غرق نکبت ، روسیاه

کاخ هستی از برای عبرت است

عبرت است چون سد برای هر گناه .

  • احمد یزدانی