زخمی شدن از دوستان باشد توانفرسا

زخمی شدن از دوستان باشد توانفرسا ،
هرکس تحمّل کرد باشد مقتدر ، والا
باید نشست و گریه کرد و خون دل ها خورد
خود کرده را تدبیر نبود در همه دنیا .

بوده هر شهر و دهی گلخانه

بوده هر شهر و دهی گلخانه
شده حالا همه داروخانه ،
فقر حاکم شد و مردم بیمار
حاکمان با غمشان بیگانه.

عاشقان یک به یک از بام بلند افتادند

.
عاشقان یک به یک از بام بلند افتادند
باده ی عشق عمل کردو سر خود دادند
بفلک سر زده از دولت می قامت ها
نه مگر عاشق و معشوق ز یک بنیادند
بجز از گوشه ی میخانه نجویم هرگز
ساقیا داد بده، مدّعیان بیدادند
دل که از عشق خراب و نشود آبادان
آتش باده و ویرانی و دل همزادند
این چه نور است که با تابش آن عالمیان
مثل مومند اگر قبلِ طلوع فولادند
عاشق و عاقل و دیوانه اگر میبینی
همه شاگرد در بتکده ی استادند.

عشق را در سینه د ارم من و کارم کار عشق

دل شاد و به سفره بود نانی و پنیر

دل شاد و به سفره بود نانی و پنیر
میخوردم از آن و این شکم میشد سیر
اکنون شده لوکس و رزق اربابان است
دیگر نخورد پنیر شاعر و فقیر .
#کوتوال_خندان

نگاه من نگاهت را میان کوچه ای خلوت

.
نگاه من نگاهت را میان کوچه ای خلوت
به شهری دور در غربت
به وقتی تنگ در عصری پر از باران
بروی شاخه ای سبز و تماشائی
تماشا کرد
وجودم شد لهیب آتشی سوزنده ، غوغا کرد
تمام عمر گرمای تو گرمم کرد
وَ این دیوانه حاشا کرد
و با امّا و آیا کردنش هر روز این درمانده را
عاشق تر از دیروز رسوا کرد و اکنون
خاطراتی ماند و بارانی که میبارد و دنیا
را برایم همچو دریا کرد .

تو بودی عاشقم حاشات تزویر است

دارم چو سایه تمنای ارغوان

تبریک سال 1403

به نارفیقی این روزگار میخندم

متر و معیار خرد میزان پول

جهان آبستن تدبیر و نغییر

من اینجا با خیالت میکنم بیهوده دلشادی

منم و حال خراب و شب و دلتنگی و غم

آبرومندان نگهدار حریم دیگران

دادی تو بمن وعده بخشش و بهشت

یک قصّه هم از هزار ها سر نرسید

آرزو میکنم که کشور شاد

سینه ایرانیان آتشفشان

سینه ایرانیان آتشفشان

از تو و ظلم تو شیطان جهان

شک نکن ده قرن دیگر هم شود

دامنت گیرد شرار خشممان

به تو وابسته بودم تو ولی نه

به تو وابسته بودم تو ولی نه

به مهرت بسته بودم تو ولی نه

رفیق راه تو بودم همیشه ،

ز رنجت خسته بودم تو ولی نه .