جمعه ها
بی تو در جانِ خودم دربدرانم آقا
گُم و گورِ خودِ خویش،همچو خزانم آقا
همه ی عمر به دنبالِ تو ، دلواپسِ تو
مثل یک کودکِ بی دست و زبانم آقا
انتظار است چو نوری به دلِ تاریکی
چشمِ عالم به شما منهم از آنم آقا
ترس دارم که نیائیدو نبینم گُلِ رو
روحِ من در طلب است و نگرانم آقا
جمعه ها آخرِ دلدادگی و چشمان خیس
چِقَدَر چشم براهی ؟ چقَدَر عهد بخوانم آقا؟
احمدیزدانی
کوتوال
