یاد حسین(ع)

با یاد حسین زندگی باید کرد

در ساحت عشق بندگی باید کرد

اوجِ شرف و وفای عهد است عبّاس

در نوکریش دَوَندگی باید کرد🌷

بعد از هزار و سیصدو اندی سال

بعد از هزارو سیصدو اندی سال

                از ذکر درد تو گریانم

                   گلواژه های شرافت را

                  از دفترعروج تو می خوانم

 

سروی به اهل بیت پیمبر تو

با جسم قطعه قطعه و عریانت

                هرلحظه بر تو سلام الّه

                 در یاد قتلگاه و ستورانم

 

هر حرکتِ تو آیه ای از قرآن

            هستی چراغِ هدایتگر

          هر تکیه از تو پر از عاشق

               خوشبخت اینکه مسلمانم

 

تو معبری به یقین هستی

         اوج کرامتِ دین هستی

                از نوکرانِ شما هستم

    ارباب از درد تو گریانم

 

اوجی تو ، قُلّه توئی آقا

       تسکین زخم عمیق من

            داروی درد بشر هستی

        خورشید تابناک دل و جانم

 

مجنون عشق شما  هستم

      گمگشته ، عاشق دیوانه

              تا وقت آمدن صاحب

         در سایه سار حضرت سلطانم.

                                 احمد یزدانی

@Ahmadyazdany

روح انسان و نهنگی روبرو

 

گفتن از دریا برایم قصّه بود

وسعتش در ذهن من مانند رود

تا که دستم را گرفت و برد دوست

دیدم و از جانِ من برخاست دود

سالها در حسرتش میسوختم

من سوار موج و موجم در ربود

با همه خیزاب ها و هیبتش

با کفِ برلب وَ خارج از حدود

موجهای سرکش و غرقاب ها

بیکرانه وسعت کشف و شهود

روح انسان و نهنگی روبرو

یونِس أمد یادِ من ،بودو نبود

جمع خیر و شر وَ خوبی و بدی

راهی و در لحظه ممنوع الورود

عمق و پهنا ، عالمی پیچیدگی

چشم گوش و گوش چشمی بی قیود

در بلندِ موجهایش گُم شدم

آمدم از اسب خودخواهی فرود

تازه دانستم که عالم کوچک است

در قبال قدرت حَیّ ودود .

یک نقطه

گه راضی و گه ز دست خود دلگیرم

یک چند جوان بوده و عمری پیرم

درگیر غم زمانه بودم همه عمر

یک نقطه و بیشمارها تعبیرم

https://telegram.me/ahmadyazdany