قلعه بوسه

تمام هیکلش لب شد و منهم

‏برای بوسه لشکرها کشیدم

‏زدم بر قلعه ی زیبای لب ها

شدم وارد و تا گنجش رسیدم.

 

حرف سربسته

گردنه های سر راه

تبر و جان درختان

دلی مانندت از آهن ندارم

حبس ساحل به دریا

بی عملان

بازیچه شهر آرزوها

بندی تن

بندی تن شده ام محبسِ من شد جانم

آرزومند فراری شدن از زندانم

بُعد دیوار شد هر جزء وجودم در چشم

قفل دل را بگشا ، لطف کن ای جانانم

ببر از قالب تن تا به جهان دگرت

با نگاه تو خوشم حضرت حق ، یزدانم

بجز از مهر تو هیچم نبود امّیدی

با امید تو شود سختی ره آسانم

این دو روزی که در این دامگهت افتادم

بوده کفران و گناه دگران تاوانم

سوختم ، شعله کشیدم و شدم خاکستر

بده دستور به بادی که کند ویرانم

ببرد هرطرفی ذرّه جسمم با خود 

بشوم خاک ره کشور خود ، ایرانم .

.

شد شکایت از گروه ماهیان

خورشیدی و کم از آن نیستی رفیق

بیا پایان بده حال بدم را

شاعری ایرانی

متفاوت هستم ، شاعری ایرانی 

با نگاهی ویژه ؛ بینشی انسانی

اهل شعر و واژه ، جمله را میکاوم

گاه صاف و آبی ؛ گاه هم بارانی

جنس من از هجرت ،ره سپردن کارم

عاشق تغییرات ؛ریشه ای ، بنیانی

مثل شمعی روشن ، سوز و سازی دائم

گریه هایم جانکاه ، ضجّه ها پنهانی

انتقادی هرجا دیده ای در شعرم

درد و درمان باهم ، هردو را میخوانی

ساده ؛ بی پیرایه ،بی گره ؛ بی مشکل

خاطراتی روشن ؛ سختی و آسانی

ایده آلم قُلّه ، رو به آنجا راهی

ظاهرم آرام است ،سینه ام طوفانی

میکنم  با شعرم ؛ رو به فردا پرواز

هاله ای از احساس ؛ مثبت و نورانی

عاشقِ  زیبائی ، مثل گل ،آزادی

نا امیدی محکوم ، کردمش زندانی .

از غم مردم منم از زهر مارم تلخ تر

تورقوزآباد

مردم

همهمه های شهر

ای عشق

مهربانی در دل نشسته

نور در متن ظلمت