بوده هر شهر و دهی گلخانه

بوده هر شهر و دهی گلخانه
شده حالا همه داروخانه ،
فقر حاکم شد و مردم بیمار
حاکمان با غمشان بیگانه.

عاشقان یک به یک از بام بلند افتادند

.
عاشقان یک به یک از بام بلند افتادند
باده ی عشق عمل کردو سر خود دادند
بفلک سر زده از دولت می قامت ها
نه مگر عاشق و معشوق ز یک بنیادند
بجز از گوشه ی میخانه نجویم هرگز
ساقیا داد بده، مدّعیان بیدادند
دل که از عشق خراب و نشود آبادان
آتش باده و ویرانی و دل همزادند
این چه نور است که با تابش آن عالمیان
مثل مومند اگر قبلِ طلوع فولادند
عاشق و عاقل و دیوانه اگر میبینی
همه شاگرد در بتکده ی استادند.

عشق را در سینه د ارم من و کارم کار عشق

دل شاد و به سفره بود نانی و پنیر

دل شاد و به سفره بود نانی و پنیر
میخوردم از آن و این شکم میشد سیر
اکنون شده لوکس و رزق اربابان است
دیگر نخورد پنیر شاعر و فقیر .
#کوتوال_خندان

نگاه من نگاهت را میان کوچه ای خلوت

.
نگاه من نگاهت را میان کوچه ای خلوت
به شهری دور در غربت
به وقتی تنگ در عصری پر از باران
بروی شاخه ای سبز و تماشائی
تماشا کرد
وجودم شد لهیب آتشی سوزنده ، غوغا کرد
تمام عمر گرمای تو گرمم کرد
وَ این دیوانه حاشا کرد
و با امّا و آیا کردنش هر روز این درمانده را
عاشق تر از دیروز رسوا کرد و اکنون
خاطراتی ماند و بارانی که میبارد و دنیا
را برایم همچو دریا کرد .

متر و معیار خرد میزان پول

تو مهربانی در دل نشسته ای

رفته باشد چون خدا از یادها

مردم بنویسید که غم میبارد

عشقبازی بود و من در زندگی

سرخی صورت ز سیلی های ماست

طوفان درون سینه ایشان نهاده اند

وطن ریشه و اصل و بنیان ما

شکوه ها میشود از مردم ما نزد خدا

جهان آبستن تدبیر و تغییر

امواج سرسختی که در طوفان گرفتاریم

زیر پا گردنه های سر راه ، دست انداز

افسانه زیرکی ز سر بیرون کن

بازیچه دنیای مجازی شده ایم

بازیچه ی دنیای مجازی شده ایم
در بستر آن مهره ی بازی شده ایم
ارکستر قوی به پا در آن دشمن و ما
رقصیده به ساز او و راضی شده ایم .

ای عشق بیا مرا بخود مفتون کن

ای عشق بیا مرا بخود مفتون کن
لیلا بنما ، از عشق او مجنون کن
دیوانه کن و بکوچه هایم بفرست
بازیچه بچّه ها و دل را خون کن.