ای خدا صاحب همه دنیا

همه در بند خود و من آزاد
غرق در لحظه ها و پندارم
روزها عالمِ من همهمه ها
شب الی صبح مات و بیدارم
یادها رنجهای دوران ها
می کُشد ، زنده میکند زارم
ای خدا ، صاحب همه دنیا
با تو امّیدوارو هوشیارم
لطف تو خالقا ، مرا کافیست
دل به مهر تو بسته میدارم
با تو ای آخرین پناه همه
کی توقّع ز دیگری دارم؟
#کوتوال

سگ و گربه

سگ و گربه دگر ضرب المثل نیست

کچل دیگر به فکر موی سر نیست

تمام فکرها مال است و ثروت

به جز ثروت ملاکی بر هنر نیست

اگر اموال داری تو بزرگی

حرامی یا حلالی در نظر نیست

اگر داری لباس نو وماشین

موفّق هستی و خاکت به سر نیست

بهشت هم عرضه میگردد به بازار

دیانت مورد و مدّ نظر نیست

در این مکّاره بازار دورنگی

دعا را در دل خالق اثر نیست

نشانی نیست از تغییر اوضاع

شب دیجور را قصد سفر نیست

برای مالداران قفل ها باز

کلیدی غیر اسکن بی خطر نیست

عجوز زشتِ ثروتمند زیباست

به زیبای فقیر جز یک نظر نیست

اگر بیچاره زیبا شد ،خراب است

بجز چشم طمع چشمی دگر نیست

به وقت حرف اهل خوبی و خیر

سخن آسان ؛عمل را بار و بر نیست

#کوتوال_خندان 

پدر

 تو پدر رفتی و خاموش شدم

بی تو با مرگ هماغوش شدم

نه گُلی ماندو نه گلدان و گِلی

نه درختی و نه باغی و دلی

باغبان دست به غارتگر باد

دادو پا بر سر پیمان بنهاد

باد غرّنده چو داس

زده بر ریشه یاس

سرو ها خشک شدند

سایه ساران سترگ افتادند

صاعقه قاصد درد

همه ی باغ و درختانش را

کرد خاکستر سرد

و چه سان مادر گیتی

شود آبستن مرد؟

#احمدیزدانی 

وعده

 

وعده

 

دادم به زن وبچّه ی خود وعده فراوان

گفتم سخن از زندگی راحت و آسان

از شادی و آسایششان گفته سخن ها

من دادِ سخن داده بعنوان پدرجان

اکنون شده ام پیرو نشد وعده محقّق

تقصیر من است ؟یا که وکیلان و بزرگان؟

آنان که مرا قبله ی جان بوده همیشه

ارباب شدند یکشبه مجّانی و ارزان

از جنس خواصند نه از مردم عادی

چون وارث ما بوده و ما ارث به آنان

از دست خیال خوش خود غرق عذابم

چوپان شده صیّادو همه طعمه ی چوپان

شرمنده ام از هموطنانی که فقیرند

از بس که دفاع کرده ام از وازَد میدان.

نور هدایت

آمد به جهان نورِ هدایت و تعالی

فرزند علی ابن ابوطالب عالی 

عالم شده روشن ز قدمهای حسینی

در سوّم شعبان شده هستی متعالی

شد کون و مکان وقت حضورش متلاطم

بخشیده مدینه به جهان عِزّ و جلالی

وقتی که خبر آمدو احمد شده آگاه

گریان شدو بوسیده حسینش متوالی

فرموده که در کربُبَلا میدهد ایشان،

با خون به بشر عزّتِ بیمرگ و زوالی

از خون حسین ابن علی حق متکثّر

حق جلوه ای از شعشعه ی نیک خصالی

یکبار نه ، هفتادو دو بار از طرف خصم

در کربُبَلا کشته شود حق به چه حالی،

نفرین به یزید ابن معاویّه وَ یاران

با هرکه که بد کرد ، اگرچه به خیالی

دنیا ست چو دریا و حسین کشتی امن است

تاریخ ندیده است چنین جانِ زلالی

یاران شریف هر یکشان عشق مجسّم

در تک تکِ اصحاب شریفش مُتَجالی

عشقی که جهان را ببرد زیر شمولش

عشقِ به حسین ابن علی ، مهرو تعالی.

#احمد_یزدانی

ای پدر روحت قرین رحمت پروردگار

ای پدر ، روحت قرین رحمت پروردگار
گرچه رفتی ، من یقین دارم که جان داری شما
در جهان دیگری ، چشمت بسوی این جهان
سینه ای عاشق و قلبی مهربان داری شما
خاطراتِ چشمهایت خیره میگردد به من
عالمی غم در میان چشم جان داری شما
در نگاهت من تماشا میکنم دلواپسی
خواهش آرامشم در دیدگان داری شما
خفته ای در سینه ی گورت ولی تردید نیست
با دعا خوبی به فرزند ارمغان داری شما
با همه کم لطفی از ما ،تو ولی با مهر خود
خواهش لطف از خداوند جهان داری شما
آفتابِ پشتِ ابری ، میرود ابر سیاه
مثل خورشیدی که نور بیکران داری شما
از خیال رنج فرزندان خود در غُصّه ای
در دلِ جنّت به سر آتشفشان داری شما
تو خدای من که بخشیدی بمن از جان خود
روحِ بخشایشگر از حق در نهان داری شما
حضرت مولا علی پشت و پناهت ای پدر
عشق او داری به سر ،گنج جهان داری شما
روز تو باشد مبارک ، روح تو آرام باد
یادِ خود در سینه ی ما جاودان داری شما.
#احمد_یزدانی
 

ایکاش

یک عدّه پست و روانی و خوش خیال
چشمی بجوش خوردن و چشمی به انفصال
تولیدشان همه از جنس شایعه
زائیده نطفه های حرامی و خام و کال
هر روز شایعه ، هر لحظه توطئه
شد آبدیده از آنها مقالِ  قال
از رو نرفته و مشغولِ کارِ خود
امیّدشان که بپا گشته قیل و قال
دیدند که نیست امیدی برایشان
ممتد روانه به چاله از عمق چال
در حیرتم من از این پشتکارها
ایکاش جای بدی بوده اهل حال.
کوتوال

 

آیت حدوث یقین

به آینه ی چشم خود بیا و ببین
بیاکه برایم نه عقل ماندو نه دین
شدم چون آبِ گرفتار جوی پیچاپیچ
از هرطرف خورم از  دوری تو کمین
تمامِ لحظه ی من از زمین بسوی هوا
غم است روانه که کرده ای تو چنین
دعای من شود آیا که کارگر افتد؟
بیائی و من آیت حدوث یقین؟
بیا و نجاتم بده از این ماتم
خدا کند که بیائی، خداکند ؛ آمین.https://t.me/ahmadyazdany
احمد یزدانی

افعی

میگزد ذات هنر را با رذالت افعی
شهر بی صاحب و حاکم در بطالت افعی
یکزمان شاعر زمانی دیگر از رقّاصه هاست
نقدِ بی منطق و در اوج ضلالت افعی
بهتر از خود را نخواهد دید زهرش حتمی است
میزند نیش خودش را بی اصالت افعی
لانه دارد سالها در معبر دلدادگان
ظاهری نقش و نگارو پر کسالت افعیhttps://t.me/ahmadyazdany
میشود تیرم نشیند بر دل قلب سیاه
مژده آید داد تاوان جهالت افعی؟
کوتوال

داعشی

خواب دیدم آتشی سوزنده ام
بر گروه داعشی فرمانده ام
امرو فرمان جنایت میدهم
نفس ارکستر است و من خواننده ام
خشمگین چون شعله های پر شرار
هرچه زیبا بود را سوزانده ام
در میان خواب آمد یاد من
ادّعاهای به کل بیهوده ام
آنچه در نفس است رویا میشود
من چنینم ، واقعاً درمانده ام
نیست در املای ننوشته غلط
چون نوشتم در غلط ها مانده ام.
احمد یزدانی