رفتم به زورخانه و چیدم گل سلام
دادم به زیر لب به همه بانیان سلام
بر سیّد و به سردَم و #پیشکسوت و بزرگ
بر گود و میل و خدمت هر #پهلوان سلام
بر تخته های شِنو ، #ضرب و #زنگ و سنگ
کبّاده ها وَ چرخش نیک اختران سلام
بر #مرشد عزیز و گرامی که چشمه است،
گویای نکته سنج و خوش الحانمان سلام
بر جمع عاشقان چنین ورزشی کهن
باید نثار کرده به صدها زبان سلام
وقتی سلامتی بشود هر سلام ، از آن،
بر خلق روزگار و به اهل جهان سلام .
#احمد_یزدانی
#زورخانه #ورزش_باستانی
میوه را کامل کنی بر شاخسار
برگ ها را زیر پا بخشی قرار
میوه ام کن کاملم کن خالقم
زیر پا خُردم مفرما زار زار .
من ندارم طاقت عدل تورا
ابر بخشش را به اعمالم ببار
در تمام عمر خود در سرکشی
بوده ای باران ولی من شوره زار
دست‌ها خالی و روی من سیاه
سرکشی بدعاقبت در پای دار
بازهم دارم طمع بخشندگی
تو کریم و من طمعکاری نزار
رو بتو آورده ام شرمنده ام
هر گدا دارد ز سلطان انتظار.
از عاشقان شاعری والا ، ادیبم
عشقم بُوَد سیّد کریمخانِ نجیبم
بخشنده تر از حاتم طاعی و دریا
بی مهر مسعود عزیز او غریبم
بسیاری از روح بلندش وام دارد
معنای گفتار و کلام او طبیبم
گمگشته ای در تار و پود شعر اویم
حیران در آن وادی و با حالی عجیبم
چون سرزمینهای وسیع و بیکرانست
اشعار زیبای دلارای حبیبم
آذین دل را میکشانم زیر پایش
آوای دلتنگی از آن داغ مهیبم .
متصاعد شود از رود محبّت شادی
میبری بهره زمانی که در آن افتادی
غرقه بودن که بلا میشود هرجا محسوب
برخلاف همه چون غرق شوی دلشادی
گذرت هرچه بود بیشتر اینجا جانت
می شود صیقلی و ساخته با استادی
چون به دریای محبّت برسی خورشیدت
می کند ابر و پراکنده شوی با بادی
این تسلسل نه که پایان چو سرآغازی هست
تا که ویرانه ی جان‌ها بکند آبادی
عمر جاوید کند هرکه محبّت آموخت
می برد تا ابدیّت سفر از این وادی .
ابن ملجم در خیالی خام بود
ظلمتی مطلق و بد فرجام بود
ضربت او فرق مولا را شکافت
آتش آن ضربه دنیا را گداخت
ضربه بر مولا شقاوت بوده است
حمله بر کاخ عدالت بوده است
خون پاکش در خودش گل پرورید
نسلِ پاکانِ زمین آمد پدید
ریشه و راهی برای شیعیان
چارده خورشید در یک آسمان
چارده گُل با طراوت ، رنگ رنگ
چارده رنگِ دلاویز و قشنگ
چارده لبخند بر لبهای حق
چارده گیسویِ مانند شَبَق
چارده دلبند سرتا پا وقار
چارده فصل ،هرکدامش یک بهار
چارده زلف سیاهِ موج موج
چارده فوّاره ی زیبا به اوج
چارده پروین درون یک جهان
چارده نورند در یک کهکشان
چارده گلزار با یک باغبان
چارده حسّ تناور در زمان
چارده گنجِ غنیّ و پر ثمر
چارده گنجینه از نوعِ بشر
چارده رودند ،جاری در زمان
چارده دروازه ی یک آستان
چارده معصومِ پاک و بی بدیل
چارده آیت برایِ یک دلیل
قدرتِ حق را گواهی می دهند
بر بشر نوری الهی میدهند
شاکرندو بر شکوران مهربان
هرکدامین چون جهانی در جهان
نرگسِ این چارده گل صاحب است
چون خدا فرمود اکنون غایب است
رهبر است و مرشد است و رهنما
دلخور از رفتارِ ملجم زاده ها
عاشق است بر رستگاریِ بشر
ساده و پاک است،خیرِ مستمر
نورشان سازد جهان را کامکار
با ظهورش می شود عالم بهار
