گرگ بالان دیده

از گلستان جهان بوئیده ام

میوه ها از شاخسارش چیده ام

دیده ام از زشت و زیبای وجود

هم زمین خوردم و هم بالیده ام

رفته ام تا اوج هر خوب و بدی

گاه گریان گاه هم خندیده ام

ظلم بسیاری بمن شد ، من ولی

چشم ها را بسته و بخشیده ام

همنشین شعله بودم سالها

اصطلاحاً گرگ بالان* دیده ام

تن در آتش ، جان در آتش بودو من

گُر گرفتم شعله ور گردیده ام

در میان شعله های هُرمِ خود

با تمام قدرتم جنگیده ام

در میان گیرو دار روزگار

از فَمَن یَعمَل بخود لرزیده ام

هرچه گشتم جز خودم موجب نبود

از همین رو از خودم رنجیده ام

با غرور خود و در اوج توان

در نجات از دام بد کوشیده ام

حاصل رنج و تلاشم خیر بود

نفسِ خود را  زیر پا کوبیده ام

میزدم من او بپا میخواست من

مستمر در جنگ با او بوده ام

لطف حق با من و بودم من به راه

شاکرم از خالق نادیده ام.

#احمد_یزدانی

 

* بالان نام تله (دام) ای است که شکارچیان در جنگل برای به دام انداختن گرگها و حیوانات وحشی از آن بهره می برند. 

گرگ بالان دیده ، یعنی گرگی که از این دام دهشتناک جان سالم به در برده است  به دیگر سخن گرگ بالان دیده یعنی ، گرگ با تجربه ،

گرگ باران دیده صحیح نمیباشد.

@ahmadyazdany

نور هدایت

آمد به جهان نورِ هدایت و تعالی

فرزند علی ابن ابوطالب عالی 

عالم شده روشن ز قدمهای حسینی

در سوّم شعبان شده هستی متعالی

شد کون و مکان وقت حضورش متلاطم

بخشیده مدینه به جهان عِزّ و جلالی

وقتی که خبر آمدو احمد شده آگاه

گریان شدو بوسیده حسینش متوالی

فرموده که در کربُبَلا میدهد ایشان،

با خون به بشر عزّتِ بیمرگ و زوالی

از خون حسین ابن علی حق متکثّر

حق جلوه ای از شعشعه ی نیک خصالی

یکبار نه ، هفتادو دو بار از طرف خصم

در کربُبَلا کشته شود حق به چه حالی،

نفرین به یزید ابن معاویّه وَ یاران

با هرکه که بد کرد ، اگرچه به خیالی

دنیا ست چو دریا و حسین کشتی امن است

تاریخ ندیده است چنین جانِ زلالی

یاران شریف هر یکشان عشق مجسّم

در تک تکِ اصحاب شریفش مُتَجالی

عشقی که جهان را ببرد زیر شمولش

عشقِ به حسین ابن علی ، مهرو تعالی.

#احمد_یزدانی

ای پدر روحت قرین رحمت پروردگار

ای پدر ، روحت قرین رحمت پروردگار
گرچه رفتی ، من یقین دارم که جان داری شما
در جهان دیگری ، چشمت بسوی این جهان
سینه ای عاشق و قلبی مهربان داری شما
خاطراتِ چشمهایت خیره میگردد به من
عالمی غم در میان چشم جان داری شما
در نگاهت من تماشا میکنم دلواپسی
خواهش آرامشم در دیدگان داری شما
خفته ای در سینه ی گورت ولی تردید نیست
با دعا خوبی به فرزند ارمغان داری شما
با همه کم لطفی از ما ،تو ولی با مهر خود
خواهش لطف از خداوند جهان داری شما
آفتابِ پشتِ ابری ، میرود ابر سیاه
مثل خورشیدی که نور بیکران داری شما
از خیال رنج فرزندان خود در غُصّه ای
در دلِ جنّت به سر آتشفشان داری شما
تو خدای من که بخشیدی بمن از جان خود
روحِ بخشایشگر از حق در نهان داری شما
حضرت مولا علی پشت و پناهت ای پدر
عشق او داری به سر ،گنج جهان داری شما
روز تو باشد مبارک ، روح تو آرام باد
یادِ خود در سینه ی ما جاودان داری شما.
#احمد_یزدانی
 

نور والای جهان ماده و معنا علی

اسوه در امر عدالت حضرت مولا علی

آیت رحمت و الگو در مدارا مرتضی

مقصدو مقصودِ امر دین و دنیا مرتضی

علی لاریجانی

باغ دارد سایه ساران زیاد

روحِ بالیدن و ذات اعتماد
چشمه ساران زلال و دائمی
انتشار مستمرّ خیر و داد
تو یکی از گوشه های خوب باغ
معتبر هستی برای استناد
روح نیکی را دمیدی در وطن
کرده ای بازار بدها را کساد
ایستادی روبروی کجروی
از تو مینالد تباهی با عناد
وعده ای هرگز ندادی بی عمل
زاده ای از دودمان اجتهاد
سر وَ صورت شد سفید از روزگار
در ضمیرت مثل برفی، خوش نهاد
پاکِ پاک و عارفی نیکوخصال
در تو جاری حسّ خوب اعتماد
با تو منهم پیر گشتم ، شاهدم
رنج ها بردی، فراوان و زیاد
ایستادی صخره سان ، مانند کوه
پافشاری کرده ای بر اتّحاد
راز بسیاری درون سینه ات
ظاهراً خندیده ای با روی شاد
رنجها پایان گرفت و روز شد
کشوری محکم و بر وفق مراد
آرزو دارم که باشی سربلند
نزد مولایت بهنگام معاد
دوستت دارم تو را از عمق دل
ای بزرگ راستین و خوش نهاد
شب شبِ جمعه و اکنون نیمه شب
دست ها رو به خدا ، ربّ العباد
ای خداوند بزرگ و ماندنی
حفظ کن ایرانی از هر گردباد
دشمنان را منحرف کن از هدف
ریشه کن کن ریشه ی ظلم و فساد
مذهب مارا بتابان در جهان
تا که یابد اهل ایمان ازدیاد
صلح و آرامش بده بر مومنین
خوار کن هر کافر بی اعتقاد
جان دلسوزان کشور شاد کن
برکتت نازل کن انواع و زیاد
آب و بادو خاک و آتش را بگو
داده بر هر شهرو ده از خود مراد
کشور ایران زمین را حفظ کن
از گزند دشمنان و تند باد.
احمد یزدانی

ایکاش

یک عدّه پست و روانی و خوش خیال
چشمی بجوش خوردن و چشمی به انفصال
تولیدشان همه از جنس شایعه
زائیده نطفه های حرامی و خام و کال
هر روز شایعه ، هر لحظه توطئه
شد آبدیده از آنها مقالِ  قال
از رو نرفته و مشغولِ کارِ خود
امیّدشان که بپا گشته قیل و قال
دیدند که نیست امیدی برایشان
ممتد روانه به چاله از عمق چال
در حیرتم من از این پشتکارها
ایکاش جای بدی بوده اهل حال.
کوتوال

 

آیت حدوث یقین

به آینه ی چشم خود بیا و ببین
بیاکه برایم نه عقل ماندو نه دین
شدم چون آبِ گرفتار جوی پیچاپیچ
از هرطرف خورم از  دوری تو کمین
تمامِ لحظه ی من از زمین بسوی هوا
غم است روانه که کرده ای تو چنین
دعای من شود آیا که کارگر افتد؟
بیائی و من آیت حدوث یقین؟
بیا و نجاتم بده از این ماتم
خدا کند که بیائی، خداکند ؛ آمین.https://t.me/ahmadyazdany
احمد یزدانی