شعله ات افتاده در انبار کاهم بارها
آتش مهر تو سوزانده مرا بسیارها
ناامید از سردی عشق تو چون دیوانگان
میزنم در خلوتم از دوری تو زارها
دوستت دارم و با یاد تو شادی میکنم
دلهره با تکنوازی می دهد آزارها
مثل ماری می گزد درد حضورش جان من
کرده روحم انتحار از سختی پندارها
طاقت دوری ندارم رحم کن زیبای من
خاطراتت می گزد روح مرا چون مارها
دلخوش هستم من به دیداری که گفتندعاشقان
می رسند آخر به یکدیگر دل و دلدارها
#احمد_یزدانی
kootevall.blog.ir
شب بود و من با جاده ها درگیر
یاد تو شد آتش و دامنگیر
افتاده بودی لابلای من
با شعله میکردی مرا تسخیر
خاکستری ماند از من و بادم
تا بیکران ها برد در شبگیر
یادش بخیر آن روزگاران را
نامیده ام در خلوتم تقدیر
اکنون تمام آرزوی من
دیداری از آن قاب و آن تصویر.
#احمد_یزدانی
#ادبیها
#کوتوال_فیروزکوه #انجمن_ادبی_کوتوال #بنیاد_شعر_و_ادبیات_داستانی_ایرانیان
@ahmadyazdany
روز و شب های فراوان دیده ام
اصطلاحاً گرگ بالان دیده ام
همنشین شعله بودم سالها
گُرگرفتم ، شعله ور گردیده ام
تن در آتش ،جان رها ، آزاد بود
در تمام عمرخود جنگیده ام
گرچه من میسوختم از هُرم خود
بر فلک در سوختن خندیده ام
روزو شب با جسم زخمی با غرور
با تمام قدرتم کوشیده ام
بوستان عمر من پربار شد
میوه دادو من از آنها چیده ام
با یقین در معبر تنگ زمان
هر تقاضائی که شد بخشیده ام
نیست دیگر آرزوئی در دلم
شاکرم از خالق نادیده ام
احمدیزدانی
