پنجشنبه, ۱۰ فروردين ۱۳۹۶، ۰۵:۴۷ ب.ظ
افعی
میگزد ذات هنر را با رذالت افعی
شهر بی صاحب و حاکم در بطالت افعی
یکزمان شاعر زمانی دیگر از رقّاصه هاست
نقدِ بی منطق و در اوج ضلالت افعی
بهتر از خود را نخواهد دید زهرش حتمی است
میزند نیش خودش را بی اصالت افعی
لانه دارد سالها در معبر دلدادگان
ظاهری نقش و نگارو پر کسالت افعی
میشود تیرم نشیند بر دل قلب سیاه
مژده آید داد تاوان جهالت افعی؟
کوتوال