اشعار احمد یزدانی
من بی حضور تو ای عشق شک نکن ، هستم چو کشتی در گِل نشسته ای
من که نفهمیده ام کیستم و چیستم
گرچه تمامی عمر سوختم و زیستم
آتش جانم به من گفت ببین سرخیم
شعله ورم باقیم سرد شوم نیستم .
دنبال کنندگان
۴
نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
پیام های کوتاه
-
۵ بهمن ۹۸ , ۰۱:۱۰بحث نفوذ جدّی است راحت و بیگمان بگو
-
۵ بهمن ۹۸ , ۰۱:۰۷عشقی تو و بوی خوب نانی به همه
-
۲۹ دی ۹۸ , ۲۲:۲۹دامگه بودی و شیطان افتاد
-
۲۹ دی ۹۸ , ۲۲:۲۸زلزله مست غروری تو و بی درمانی
-
۲۹ دی ۹۸ , ۲۲:۲۷کاش می شد حق چو نوری در دلم
-
۲۹ دی ۹۸ , ۲۲:۲۵بگو از دوستی تا راحت جان در میان باشد
-
۲۹ دی ۹۸ , ۲۲:۱۹دل شب بود و تو و شعر و من و حال خراب
-
۲۹ دی ۹۸ , ۲۲:۱۶نیستم عضو جناح و حزب و باند و دسته ای
-
۲۹ دی ۹۸ , ۲۲:۱۵خاطراتی که ماندنی شده است
-
۲۲ دی ۹۸ , ۲۲:۲۴عاشقان سینه های پر غوغا
کلمات کلیدی
آخرین مطالب
-
۰۴/۰۹/۱۸خدا کند تو بیائی شبم به سر برسد
-
۰۴/۰۹/۱۸ای ساحل امن خانه ی من
-
۰۴/۰۸/۲۷شادی تو بوده در کوبیدنم
-
۰۴/۰۸/۲۷حسودان روبرویت چون برادر
-
۰۴/۰۸/۲۷غافلان از حاکمان عالمند
-
۰۴/۰۸/۲۷وقتی ترامپ لعنتی از صلح میگوید
-
۰۴/۰۸/۲۷زندگی دارد اصول ویژه ای
-
۰۴/۰۸/۲۷در میان بزم رندان نیست حرفی از خطا
-
۰۴/۰۸/۲۷سکوت است و من و شبهای زندان
-
۰۴/۰۸/۲۷خنجر پشت وطن فتنه ی خودتحقیری
پربیننده ترین مطالب
-
۹۶/۰۶/۱۱زندگی تنها و بی همسر بد است
-
۹۸/۱۱/۰۵بحث نفوذ جدّی است راحت و بیگمان بگو
-
۹۸/۱۱/۰۵عشقی تو و بوی خوب نانی به همه
-
۹۸/۱۰/۲۹زلزله مست غروری تو و بی درمانی
-
۹۸/۱۰/۲۹دامگه بودی و شیطان افتاد
-
۹۸/۱۰/۲۹کاش می شد حق چو نوری در دلم
-
۹۸/۱۰/۲۹دل شب بود و تو و شعر و من و حال خراب
-
۹۵/۰۴/۱۳کلفور ، طرود ، سرخدشت
محبوب ترین مطالب
-
۹۴/۱۰/۲۴صف به پا از دسته ی بدکارها
-
۹۵/۰۳/۰۳عده ای روزیم و یک عده شبیم
-
۹۹/۰۱/۲۹من غم ، تو شادی و دنیا پر از ستم
-
۹۷/۰۶/۰۹ملتهب تر ز نقطه ی جوشم
-
۰۲/۰۴/۲۶گیسوانت آبشاری از طلا
-
۹۵/۰۸/۰۸در ساحت عشق بندگی باید کرد
-
۹۷/۱۰/۰۵خال می کوبم به تندیس نگارم روز و شب
-
۹۹/۰۱/۲۹دلی و دلبری و بوده خودت هم دلدار
-
۹۷/۰۵/۳۱می گریخت فیل در سحرگاهان
-
۹۹/۰۱/۲۶مسافر سفر دوردست چشمانت
نویسندگان
- احمد یزدانی (1540)
یکشنبه سلام من به آدم بر نوح
بر مومن با صلابت همچون کوه
روزی که بنام نامی مولا هست
بالنده بفرما تو ز من خالق روح.
با روح خسته به میخانه می خزم
خود را به نیش غریبانه می گزم
افسرده هستم و با پای خاطرات
بر روزهای خوش رفته می وزم.