اشعار احمد یزدانی

گونِگونی از حکمت خالق ، ، در تضارب بشر شود بالغ

اشعار احمد یزدانی

گونِگونی از حکمت خالق ، ، در تضارب بشر شود بالغ

اشعار احمد یزدانی

فرزند قلل و کوه و کوهستانم
مفتون جمال و جلوه ی گیلانم
شدپیشه ام عاشقی، چو شمعی روشن
در معرکه ی باد خوش و رقصانم
دائم و مرتّباً در آمد شدنم
چون مارکوپولو به گردش دورانم
من چشمه ام و مقصد من دریاهاست
آرام بسوی مقصدم میرانم
از صخره و قلّه های کوهستانی
سرسخت شدم ،مقاومت در جانم
گیلان که بهشتِ من وَ عشقم آنجاست
از دیدنِ روی ماه او خندانم
امّا همه ی نای و نوایم تهران
معتاد شدم به او ؛ خدا درمانم
اینها که شنیده اید یک جمله چنین
من ذرّه ای از بزرگیِ ایرانم

طبقه بندی موضوعی
نویسندگان

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «سرنوشت» ثبت شده است

  • ۰ نظر
  • ۱۰ فروردين ۰۰ ، ۱۸:۴۸
  • احمد یزدانی

سرنوشتم  چو توپ فوتبال است

بهره ام یک لگد بهر حال است

می شود دائماً به من حمله

خطّ آتش همیشه فعّال است

حال و روزم  شده تماشائی

استرس حاکم بد اقبال است

تب شده چون رفیق روزِ خوشی

کارش آتش زدن به احوال است

شکوِه ها دارم از خودم جدّداً

قبله ام ظاهراً پر اشکال است

ای خدا درد خود کجا ببرم؟

چون که سرباز صفر ژنرال است

عاجزم از گرفتن حقّم

روی عمرم بسوی پارسال است

می روم من ولی به دنده عقب

قلمم محتضر و بدحال است .

  • احمد یزدانی