دختران من پری های قشنگ
ای ز دانش بی‌نظیر و رنگ رنگ
مرگ هم حق است نوعی زندگیست
می چشد هر زنده از آن با درنگ
خوش ندارم در فراقم گریه را
یا که محزون بوده با دلهای تنگ
خاطراتم را بگوئید از خوشی
شیشه غم را بکوبیدش به سنگ
زندگی با رویتان افسانه بود
قدرتم بودید در میدان جنگ
آنقدر پشتم قوی بود از شما
بوده در دریای طوفانی نهنگ .
