اشعار احمد یزدانی

نزدیکی بیش از حد بسوزاندمان ،

دوری بکند چو یخ ز ما روح و روان

من نیستم آنکسی که تو می خواهی

تو نیستی آن کسی که من کرده بیان

از من تو نساز آرزوهای خودت

من بوده خودم برای تو از دل و جان

اخلاق هنر تحمّل یکدیگر

نادیدن نقص و ضعف در ظرف زمان

در عرصه زندگی تفاوت ها هست

تصویر نموده است خداوند جهان

می آید و می‌رود بسرعت شب و روز

فرصت کم و می‌رود زمان از کف مان .

دریاب دو روز عمر کوتاه خودت

حسرت نشود نصیب ما ؟، هردویمان ؟