در میان بزم رندان نیست حرفی از خطا

در میان بزم رندان نیست حرفی از خطا
دختر رز با سیه مستان برقصد با حیا
چونکه میبیند ز نقش خویش هرکس روی آب
نقش زیبا می‌کند زیبائیش را برملا .

من که آزادم کنون از بند ها

من که آزادم کنون از بندها

بوده ام بندبلا را مبتلا

 

تو نجاتم داده ای از بندِ خویش

 

رَستَم و آنگه شُدَم در بندِ خویش

 

آب و جارویِ وجود و جان ز توست

هست آزادی ز تو زندان ز توست

 

من و ماها ظاهری در کارهاست

 

ادّعائی از دلِ بیمار ماست

 

تو تمامیِ بزرگی را سزا

 

بودنِ من ها وَ ماها از شُما

 

گوشه ی چشمی به رِندانت فِکن

 

دستگیری کن به زندانت فِکَن.