در زمستان که زند نعره ی مستانه کلاغ

در زمستان که زند نعره ی مستانه کلاغ

وَ شده نقره ای از برف سفیدش در و باغ

چشم امّید زمین روی بهار و هنرش

بوده عالم به تماشای حضورش مشتاق .

شد زمستان مدّعی تر از بهار

شد زمستان مدّعی تر از بهار
خنده در پستو نشسته غمگسار
بوده درگیر گرانی مملکت ،
لاکچری شد کاسه ای ماست و خیار .

ساقی رندان و مستانی تو عشق

ساقی رندان و مستانی تو عشق
نوبهاران در زمستانی تو عشق
جان جانان گوهر دلدادگی
صبر رویش در بهارانی تو عشق .

زمستان است و از داغ تو دل خون