من آن زاغ ته باغم که با قارش خبر از فصل غمگین داد

من آن زاغ ته باغم که با قارش خبر از فصل غمگین داد
آن موجی که با همدستی ساحل به دریا حبس سنگین داد
و هنگامی که زنبق خفته در آغوش شبنم در سحرگاهان
خبر از تیرباران گل عاشق بجرم عشق دیرین داد ‌.

گل به گلدان کریستال قشنگ خانه ی ارباب بودن

گل به گلدان کریستال  قشنگ خانه ی ارباب بودن

یا چو یک آنتیک زیبا در دل مجموعه ای نایاب بودن

حسّ سنگین نگاه مسخ بی غمهاست ،خوشبختی زمانی       

سوتکی باشی بدست کودکی،  از شادیش بیتاب بودن

نوروز و صدای بلبلان غمگین است

نوروز و صدای بلبلان غمگین است

هر باغچه در حصار یک پرچین است

در عالم ما جنگ جهانی برپاست

تنها هنر دفاع کنون تمکین است

هر روز به خاک می رود دسته گلی

شلّیک مرض حقیقتاً سنگین است

چشمان بشر به دست دانش باشد

پای خرد زمان ما چوبین است

سیبل ستم نفوذ دشمن هستیم

آهنگ وطن سکوت آهنگین است

عصیانگری زمانه سویش با ماست

دردی که بسوزد استخوان را این است .

من معلّم بوده ام یک روزگار

شعر و صدا احمد یزدانی

من معلّم بوده ام