لندی که به آتش زد و در آن رقصید
پروانه صفت فدای مردم گردید
با معرفت و شرافت و آزادی ،
شد شعله ی جانش به شجاعت خورشید
در ظلمت امروز جهان نورافشان
با دست سخاوت هستی اش را بخشید
تاج سر غیرت شد و با پروازش
در سینه عاشقان میهن امّید
شد قافله سالار و چراغی در شب
الگو شد و شربت شهادت نوشید .
روزگارِ دیش و فیش و پشت بام
روزگارِ موج و آلات رسام
دوره ی ماهواره و اینترنت است
می رسـد با دکمه ای عاشق به کام
وقتِ تسخیرِ اتم ، فتح فضا
دوره ی اموال مشکوک و حرام
دوره ی ایرانِ نو عصر جدید
خوردنِ مِی مخفیانه ، بی لگام
وقت قالیچه وَ مرغ و آسِمان
حفظِ ایمان سخت در این ننگ و نام
نا امید از عالم و آدم شدن
توبه از صیّاد و از طعمه وَ دام
