من اینجا مانده ام بر یک دوراهی سخت حیرانم

من اینجا مانده ام بریک دوراهی سخت حیرانم
نچیدم میوه های آرزومندی پشیمانم
به پایش داده ام عمر و جوانی را ، ولی افسوس
نمیدانم بمانم یا جدا گردم پریشانم
فریب وعده های مردم نااهل را خوردم
به ظاهر بسته ام دل اشتباه کردم و می‌دانم
رفیقان‌ گفته اند و من نفهمیدم که حق دارند
کنون دیر است و فهمیدم و دستی بر گریبانم
نباشد پاسخ فکر و خرد توهین یا  تهمت
همه در فکر خود هستند و پاسخ نیست ، گریانم
در این صحرای پر مکر و فسون لعنت و تهمت
بدنبال نجات خویش حیرانی شتابانم.

از کرونا دلخور و زندانیم

از کرونا دلخور و زندانیم

ابر سیاه شب ظلمانیم

خشم فروخورده ای از  روزگار

خون به دل از جهلم و نادانیم

آمده است فصل بهاران ولی ،

من یخ و بوران زمستانیم

از گل و از بزم طبیعت نگو

گمشده در وادی حیرانیم

مثل مسلسل برسد حادثه

سیبل تک لشکر کیهانیم

گر دو سه روزی نشود حمله ای

جشن و خیابان چراغانیم

اسکله ای خسته ، غروبی خفه

ساحل نا امنم و طوفانیم

استرسی دائمی و مستمر

لرزه و پس لرزه ی ویرانیم

حمله نمودم به خودم بی هدف

مثل گل مرده ی شمعدانیم

بارش سیلم و تگرگم گهی

روح هوای بد و بورانیم

بگذر و تنها بگذار و برو

حامل ویروس پشیمانیم

با همه عالم سخن از من بگو

عاشق سرخورده ی ایرانیم .

خانه شده محبسِ جانم ، فقط

دلخوشیم گوشه ی عرفانیم

میشود این شب بشود روز تا

آمده شادی و غزلخوانیم ؟

.

ابر سیاه شب ظلمانیم

ابر سیاه شب ظلمانیم

سینه ی دریائی طوفانیم

خشم فرو خورده ای از دشمنان

زلزله سان موجب ویرانیم

هر شب و روزم شده یک واقعه

مثل هوای بد و بحرانیم

دامن هرکس که بگیرد پَرَم

شعله ی سرکش و پشیمانیم

بگذر و از خانه ی قلبم برو

درد فراگیر و پریشانیم

پای خودت را بکش ای دوست ، من

عاشق سرخورده ی ایرانیم .

.

به قربانگاه بردم نفس سرکش را به قربانی