در جهانی که محبّت حاکم و کینه کم است

در جهانی که محبّت حاکم و کینه کم است

شادمانی جاری است و کوچه هایش خرّم است

چون محبّت کم شود جنگ و جدل حاکم شود

عاشقی نایاب و در هرخانه سلطان ماتم است .

دوباره کوچه و پسکوچه های شهر غریب

نسل پیچیده و زنجیری دنیا شده ایم

نسلِ پیچیده و زنجیری دنیا شده ایم

همچو رایانه وماکت ومقوّا شده ایم

نیست لبخند به یک کوچه که تاپنجره ای

رو به آن وابِشَوَد،خالقِ غم ها شده ایم

گر دلی شادشدو خنده به لب دید کسی

از تعجّب به مَثَل چشم چاهارتا شده ایم

شب و دریا وَ غروب و دِه وجنگل ، رویا

نه کلاغیم ، نه کبکیم ،معمّا شده ایم.