اشعار احمد یزدانی

تنها و ترک خورده در خلوت زندانم
هر صبح سرآغازی در حسرت پایانم
من منتظرم شاید قاصد برسد از ره
تا او نرسد در خود سرگشته و حیرانم
تنهائی و طوفانی طوفانی و تنهائی
این است تمام من آغازم و پایانم
گفتند بهار آمد در پشت در است اکنون
باور شده ای مسخم  دستی به گریبانم

محتاج بهارانم در حسرت بارانم
ای ابر نمیباری؟ یک عالمه طغیانم.۰