هر شنبه تو را شکرگزارم خالق

هر شنبه تو را شکرگزارم خالق
خوشحال چو گلهای بهارم خالق
از ظلم ستمگران مرا حفظم کن
تنها به شما امید دارم خالق .

رفته باشد چون خدا از یادها

رفته باشد چون خدا از یادها
هر بتی را خوانده یک عدّه خدا
عاقلان ترکیب احساسات و عقل
جز خدا خالق نخوانند هر که را .
#احمد_یزدانی

پناه آورده ام ای مهربان خالق بکن کاری

پناه آورده ام ای مهربان خالق بکن کاری
نده شادی به دشمن مردم ما را گرفتاری
هوا سرد است و اوضاع عجیبی حاکم است اکنون
نکن آلوده ی فقر و اسیر پنجه ی خواری .

خدائی که کنی سختی به آسانی بدل ، مارا تماشا کن

بنام خدا

(قصیده ای با تاسّی از دعای هفتم صحیفه سجّادیه)

خدائی که کنی سختی به آسانی بدل

مارا تماشا کن

وطن بیمار شد خالق

برایش چاره ای ای ربّ دانا کن

به ما راه برون رفتی نمایان کن

در این سختی کمک فرما

به دردی ما گرفتاریم خالق

چاره کن ، مارا شکیبا کن

لوازم از تو میگردد مهیّا

جز تو هرگز نیست درمانی

برای بندگان ناسپاس خود

لوازم را مهیّا کن

میان مشکلاتیم و توئی تنها پناه ما

در این اوضاع

بدام مشکلات افتادگان را

با توانائی توانا کن

خداوندا بلائی آمده

در زیر بار آن کمر تا شد

به بیماری گرفتاریم ما

ای مهربان مارا مداوا کن

به دام شکّ و شبهه رفتگان را

نیست برگشتی به آسانی

ز پستی خارج و در کوره عشقت

بسوزان و مصفّا کن

اگر قفلی شما بستی

کسی را نیست یارائی که بگشاید

اگر ناشکری از ما بوده است

با بخششت هر بسته را وا کن

نباشد بازگشتی از برای

آنچه پیش آورده ای خالق

به لطف و مرحمت از ما

کویر لوت دریا کن

خداوندا اگر خواری دهی 

هرگز نباشد یاوری دیگر

در بسته به روی ما گشا ،

حاجات امضا کن

برای بندگانت عاقبت را خیر کن

ای مهربان خالق

تو نوکرهای اهلبیت خود را

سربلند در کلّ دنیا کن

خداوندا وطن را 

از بلای ناگهانی پاک کن با مهر

دعای عافیت را مستجاب و

نور ایمان را هویدا کن

همه دلخسته و تنها و غمگینیم

باشی تو پناه ما

اگر عصیانگر ی کردیم و کفران

خالقا با ما مدارا کن .

#احمد_یزدانی

در دل شب روز اندیشیده ام

در دل شب روز اندیشیده ام

نور را در متن ظلمت دیده ام

همنشینم آتش سوزنده بود

بارها من شعله ور گردیده ام

تن به زیر بار و دل آزاد بود

در زمان سوختن خندیده ام

با یقین در معبر تنگ زمان

هرچه را میخواستم بخشیده ام

بوستان عمر من پربار شد

میوه داد و من از آنها چیده ام

نیست دیگر آرزوئی در دلم

شاکرم از خالق نادیده ام

می کنم آغاز با نامت سخن

می کنم آغاز با نامت سخن

مفتخر بر نامِ نامیِ تو  من

ماهِ زیبا و زمین و آسمان

 هست انوار تو در هر جز آن

در دلِ هرذرّه  از ذات جهان
دست قدرتمند تو باشد عیان

غرقِ تدبیر تو هستم سال ها
رسته با لطف تو از بندِ بلا

هرچه گفتم من زِ روزِ ابتدا
 تگیه گاهِ من فقط بودی شما

خام گفتم ، بی قواعد گفته ام
 پخته گفتم ،با شواهد گفته ام

از شب و روزت هزاران داستان
گفته ام من بارها ،با صد زبان

از درختان و گل و صحرای تو

از کویرو جنگل و دریایِ تو

می دهی از این به آن دیگر حیات
می دهی درماندگان را تو نجات

عشق را در سینه ها انداختی
کینه راهم سدّ راهش ساختی

خلق کردی مرگ را از زندگی
داده ای معنا به مرگ از بندگی

سالها من خام بردم نامِ تو
 خورده ام مِی را شکستم جامِ تو

هم دل و هم چشمِ دل ، هم زندگی 
هست بی نام تو عینِ بردگی

جمله ی اوراق و دفتر از تو هست
عشقبازی هایِ اختر از تو هست

ظلم و عدل و روز و شب نحوِ تو هست

رفت و آمدها همه محوِ تو هست

وادیِ فکری و مشتاقی زِ ما

 می دمی بر مُردگان روحِ بقا

هرچه گویم از تو، مثلِ قطره هست 
سوزنی در کاهدان و ذرّه هست

می دهی تو اختیارو جبر هم
می کنی تو زنده و در قبر هم            

از دلِ آتش برودت می دهی

از تفرّق تو مَودّت می دهی

می کنی آتش به ابراهیم سرد

 می کنی حق را تو پیروز نبرد

هرچه هستی دلبری زیبا توئی
ابتدا و انتها ، دنیا توئی

خالقِ من ،خالقِ عالم شما

خالقِ کلِّ بنی آدم شما

دستگیری کن مرا ،رهبر توئی

بر تمامِ انس و جان ،سرور توئی.