می رود از وطن نکن تردید

می رود از وطن نکن تردید
این شب سرد و سخت و وهم انگیز
می رود مثل دوره ی شادی
دوره ی سختی و خجالت نیز ،
در زمستان بهار می آید
گُل کند صبر شاخه ها یکریز
این جهان عبرت است و چنگالش
هست از بهر ناامیدان تیز
با امید است زندگی زیبا
ناامیدی سپاهی از چنگیز .

بهتر است این زمین شود دریا

بهتر است این زمین شود دریا

از خجالت رَوَم به قعرش تا

بخورد مثل یونسم ماهی ،

که نبینم ستم‌ به انسان ها .