اشعار احمد یزدانی

گونِگونی از حکمت خالق ، ، در تضارب بشر شود بالغ

اشعار احمد یزدانی

گونِگونی از حکمت خالق ، ، در تضارب بشر شود بالغ

اشعار احمد یزدانی

فرزند قلل و کوه و کوهستانم
مفتون جمال و جلوه ی گیلانم
شدپیشه ام عاشقی، چو شمعی روشن
در معرکه ی باد خوش و رقصانم
دائم و مرتّباً در آمد شدنم
چون مارکوپولو به گردش دورانم
من چشمه ام و مقصد من دریاهاست
آرام بسوی مقصدم میرانم
از صخره و قلّه های کوهستانی
سرسخت شدم ،مقاومت در جانم
گیلان که بهشتِ من وَ عشقم آنجاست
از دیدنِ روی ماه او خندانم
امّا همه ی نای و نوایم تهران
معتاد شدم به او ؛ خدا درمانم
اینها که شنیده اید یک جمله چنین
من ذرّه ای از بزرگیِ ایرانم

طبقه بندی موضوعی
نویسندگان

۱ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «روزها همداستانان شبند» ثبت شده است

#سقف_آزادی و مردم هم قَدَند
مثل علم و عالِمِ اندیشمند
قامت ملّت اگر باشد بلند
می شود آزادی از آن سربلند
حق پرستی غایت آمالهاست
بر فرامین الهی موءمنند
همّت کوتاه و پرواز بلند
آب و آتش بوده و ضدّ هَمند
هرکجا باشد فضا کوتاه و پست
سربلندان کرده هجرت می رَمند
آن فضا مخصوص کوتاه فکرهاست
می برند لذّت و جولان می دهند
عدّه ای مجبور هم از روی ترس
آنقدر خم تا که کوتاه میشوند
سقف ها هر روز می آید فرود
می کشد در کام بالای بلند
نیست جای شادمانی یا سرور
دیو استبداد و غمها باهمند
دود آتش میرود در چشم ها
چهره ها اخمو وَ تند و درهمند
نیست جایِ بحث و طرحِ ایده ها
سایه هائی محو و شکلی مُبهمند
فرصت اندیشه و تغییر نیست
مردم و تغییر در بند همند
مرگ بهتر میشود از زندگی
روزها همداستانان شبند
نطفه ی وابستگی ها منعقد
ساکنینش تو سری خور ،کودَنند .
#احمدیزدانی

  • احمد یزدانی