ابتدای جنگ کشور کرده گیر

ابتدای جنگ کشور کرده گیر

شیر ایران بوده در محبس اسیر

سالها جنگیده با دست تهی

پشت جبهه بوده حرکت ها خطیر

روز و شب کار و تلاشی واقعی

کرده فرزندان دانا و دلیر

حلّ مشکل شد برای کار جنگ

لحظه ای غفلت نشد در آن مسیر

جبهه ای دیگر گشوده از تلاش

با خرد آورده دانش را به زیر

خودکفا شد میهن از ابزار جنگ

کرده دشمن را زمینگیر و حقیر

پرچمی افراشته در مهر و عشق

شد برای صلح و آزادی سفیر

حرف ملّت صلح و صلح و صلح و صلح

یک به صد جنگ است آنهم ناگزیر .

در جواب شاعر هم عصر خود گلشن ، امیری

در جواب شاعر هم عصر خود گلشن ، امیری
شکوه کرد از پیری و از حسّ و حال ناگزیری
گفت پیری مدخل مرگ است و راه رفتن از آن
میبرد با خود چو رفتی هرچه پیش آید تو گیری
من به او گویم که پیری ابتدای بهره بردن
هرچه کِشتی میدهد بهره به ثروت یا فقیری
در تماشاخانه ی گیتی بود از گونه گونی
نَفسِ انسان روشن همچون آینه از خوپذیری
هست انسان آدمی قائم به خوی آدمیّت ،
هرچه انسانی شود انگیزه او را در دلیری ،
کودکی هست و جوانی هست و یک دنیا تمنّا؟
غفلت از فعل آورد همراه با فاعل اسیری
چون جوانی را به غفلت سرکنی هنگام پیری ،
میشود اسباب رنج و حسّ و حال نیمه میری
مجلسی سنگین و شک دارم بگویم با بلندی
پیری است اوج فراز و میوه هایش دستگیری
میرسد از ناگریزی هرکسی را حال پیری
این شتر می خوابد آخر یا به زودی یا به دیری .