اشعار احمد یزدانی

هر زمانی به یادت افتادم
زنده گشتم دوباره جان دادم
خاطراتت نمی رود از یاد
مرد غمگینِ ظاهراً شادم
پر زدم تا به ابتدای تو من
یاد حوّا و گندم و آدم
هرچه گشتم وَ جستجو کردم
موجب رنجشم خودم بودم
راه حلّی نمی کنم پیدا
تا دوباره شود مرا همدم
دارم امّید معجزه اکنون
که بیائی شفا دهی دردم .