اشعار احمد یزدانی

رفته دل در سجده گاه بی نیاز

از مسیر راه آرامش ، نماز

سجده از روی زمین تا آسمان

چون زمین خود آسمانی جان نواز

زیر پا را دید او از آسمان

جنگ و صلح و عشق و نفرت ، رمزوراز

خوب و بد در جنب هم درگیر هم

کهکشانها نورو نورو راه باز

می کند هر دل به عشقی انتخاب

راهِ خود را ، راهِ بسته یا که باز .