موسی یزدانی

خون دل خورد و عرق ریخت بخاک
تا برآورد می از شاخه ی تاک
پدرم سرو کهن سال چنین
نام جاوید شد از روزی پاک .

موسی یزدانی پدرم

خون دلهای رگ تاکی تو

دل شب بود و غمت بود و من و حال خراب

دل شب بود و غمت بود و من و حال خراب

خون دل شد غزلم چشمه ی وقتم مرداب

از تو گفتم و نوشتم و نوشتم گفتم

تا سحر هرچه نوشتم همه را داده به آب