اشعار احمد یزدانی

من و خواب بوده باهم ،دو رفیق و یارو همدم

من اسیر قهرو نازش و وی همدمم دمادم

به نظر همیشه بیدارو به دل اسیر کویش

دل و چشم هر دو در خواب وسفر به قهقرا هم

به تلنگری شبی باده فروش ِ مست بامن

به زبانِ بی زبانی بنِمود عُمرِ آدم

چو زِ دست رفته عمرت نشود دگر پدیدار

اَگَرم شوند یکدست همه ی زمانه با هم

چه بسا که چشم خواب است و جهانِ سینه بیدار

تو نخواب ،عمر کوتاه و به خواب می شود کم