داده است شفا به کور پیراهن تو

داده است شفا به کور پیراهن تو

بهر یک پیراهن اکنون یک قطار

بهر یک پیراهن اکنون یک قطار
میشود از سوی بسیاری نثار
نیست دیگر ریزعلی یادش بخیر
کرده کاری را که بوده کارزار
در دل سرمای شب با آن خطر
آتش پیراهنش داده قرار
آن قطار و سرنشینان از خطر
وارهانید و شده امّیدوار
در دل تاریخ این ملک کهن
ریزعلی ها تا همیشه ماندگار
نیست دیگر ریزعلی یا همچو او
تا کند با حرکتی نیکی شکار
رفته اند مردان مرد این دیار
مانده اند یکعدّه خام بی بخار

یادت افتادم و از خود شده ام بیخود من

یادت افتادم و از خود شده ام بیخود من
با خیال تو شوم همچو چراغی روشن
خاطرات تو همه شادی و من محتاجش
بی تو پوشیده من از رنج جهان پیراهن .

داده است شفا به کور پیراهن تو

 

داده است شفا به کور پیراهن تو

ای جان جهان مست ز بوی تن تو

سرگشته و حیران و غریبم ای عشق ،

 

من آمده ام ، دست من و دامن تو .