سالها در کنف مهر رحیم آبادم

سالها در کَنَفِ مهرِ رحیم آبادم

در کلاچای نفس میکشم و دلشادم

تا به ساحل برسم خیره به دریا گردم

با غریوی بکشم از ته دل فریادم

عظمت از در و دیوار و فضا میبارد

دلبری میکند از من وَ به عشقش شادم

هرکجا نامِ بلندش بخورد بر چشمم

دیده روشن شود و محکمیِ بنیادم

دل گرفتار شدو سینه هوایش دارد

بی حضورش نتوانم و به او معتادم

یکدلم فکرِ امورو دلِ دیگر آنجا ؛

حاضرِ غایب و مجموعه ای از اضدادم

میزند موج به هرگوشه ی آن آرامش

چون به آنجا برسم شادیِ در اعیادم

عاشقی دردِ بزرگیست ولی شیرین است

من که از بامِ بلندش به زمین افتادم

جامِ جَم قصّه ی امواج و محقّق شده است

دکمه ای را زده پرواز کنان دلشادم

دلخوش از بودنِ در جمعِ عزیزان هستم

بالِ پروازِ من و میکند او امدادم

گاهگاهی بروم ساحلِ زیبایِ خیال

شادمانی کنم از اینکه به او دلدادم

یکطرف ساحل پلرودو همه شالیزار

آنطرف اِشکِوَرِ با عظمت در یادم

واقعاً کشورِ ایران همه جایش زیباست

میکند زلف پریشان و دِهَد بربادم .

ما بنده در ظاهر و مشرک در خفا هستیم

ما بنده در ظاهر و مشرک در خفا هستیم

دور از خدا و راه و رسم انبیا هستیم

از نور ایمان بی نصیب و اهل تردیدیم

تسلیم نفس سرکش چون اژدها هستیم

چشمان ما جز عیب مردم را نمی بیند

آلوده غیبت و تهمت هردوتا هستیم

غرق ریا غرق دورنگی غرق خودخواهی

هم محکمه هم قاضی هم حکم جزا هستیم

از شکر خالق بی نصیب و اهل کفرانیم 

گمراه و وامانده به کوی ادّعا هستیم

در بندگی درمانده گم گردیده در شرکیم

آلوده ی عصیان به ذات بارالا هستیم

شمشیر تیزی پل و ما بر روی آن راهی

با غفلتی در عمق آتش ها رها هستیم

چشمان عبرت بین خود را بسته ،تنها ما

دلبسته ی ظاهر و سطح قصّه ها هستیم

راه نجات از معبر متروکه اخلاق است

ماهم که آسوده از این نوع دوا هستیم

مقصد نداریم و به گرد خویش می چرخیم

دلخوش به سرگردانی دنیا چرا هستیم .

نا امید از همه ی عالم و آدم شده بودم

نا امید از همه ی عالم و آدم شده بودم

ستمِ جان خودم دلخور از عالم شده بودم

همه ی روح و روانم شده اندوه و شکستن

وسط معرکه از جمع خودم کم شده بودم

شده ام آدم غمگین که شکسته پرو بالش

تک و درگیر پشیمانی و نادم شده بودم

تو رسیدی ، به محبّت نگهم کرده عوض شد

همه ی حال و هوا ، زنده در آن دم شده بودم

شده ام زنده دوباره و جوانه زده از نو

وَ چنان لذّت آرامش شبنم شده بودم

شده ام عاشق تو گشته رها از همه ی غم

و زمینی که ز باران شده خرّم شده بودم

شده ام آدم بی غم ، شده ام یک شب روشن

شده ام نور فروزنده و در دم شده بودم

و شده خاک تو من حضرت سردار محبّت 

و چنان لشکر در خطّ مقدّم شده بودم

نتوانم ننویسم که شدم بندی مهرت

و چو زندانی بخشایش حاتم شده بودم

و بیاد آورم از لحظه ی دیدار تو ای مه

چو شب شادی و چون پاکی مریم شده بودم

و خوشم اینکه تو را دیده به چشمان خیالم

تو چو سلطان و به درگاه تو محرم شده بودم .

#احمد_یزدانی

#انجمن_ادبی_کوتوال

ای صدای بلند و جاویدان

ای صدای بلند و جاویدان

اوج آواز مردم ایران

صوت داوودی زمان ، خورشید

زنده هستی برای دلداران

افتخار خرد ، غمی شیرین

گوهری بی نظیر و بی همسان

تا قیام و قیامت این خاک

نغمه هایت ترنّم باران

.

روبروی کژی شدی سدّی ،

نشدی لقمه ی چپش آسان

هرکه با تو نشست خوشبو شد

ربّنای تو اوج کارستان

.

خوش خرامان برو سفر خوش باد

خیر جاری و عشق بی پایان

در سفر هم تو زنده خواهی بود

ای شکوه و غرور کوهستان 

.

مانده بر تارک وطن جاوید

همچو فردوسی همه دوران

خاک طوس از قدومتان اکنون

قبله گاهی برای مشتاقان.

یا حسین مبتلای تو آمد

یا حسین مبتلای تو آمد

عاشق بی ریای تو آمد

ریزه خواری ز سفره جدٌت

نوکر و جانفدای تو آمد

چشمه ی اشکبار غمهایت

چاکر و خاک پای تو آمد

برده ای هوش و طاقت عقلش

بنده ای از خدای تو آمد

شور و حالی مداوم و یک سر

ماتمی از برای تو آمد

داده تاب وتوان خود از کف

رو به تو در ثنای تو آمد

عاشقت نازنین گل زیبا

در خیال و هوای تو آمد

روز و شب فکر او ابوالفضل است

تشنه لب در عزای تو آمد

غم او خواهر تو زینب تو

خاک پای وفای تو آمد

تک تکِ یاورانِ تو عشقش

نغمه ساز نوای تو آمد

ذاکر بیریای تو ارباب

نوکر زیر پای تو آمد

پاندارد و عاجز از آن است

با امید شفای تو آمد.

لشکر صاحب زمان گمنام نیست

لشکر صاحب زمان گمنام نیست

منتظر در جستجوی نام نیست

حک شده در لوحِ محفوظ است او

سرفرازان را غم اعلام نیست

روح هستی بوده چون ظاهر شود

زندگی بخشیده ؛ استفهام نیست

جایگاهش برجِ عاجِ امنیت

حق عنایت کردو از اوهام نیست

جاده های انتظارِ منتظر

شادمانی بوده از آلام نیست

شِرک و شَر میلرزد از اعزاز او

ترسی از شیطان و صدها دام نیست

ارتش برپائی عدل علی ،

دائماً رزمیده و آرام نیست

جاری همچون رود ؛ خیرِ مستَمر

خیر را فکری بجز انجام نیست

مثل شاهین در ورای باور است

جز فرج اندیشه ایّام نیست

چشم و گوشِ رهبرو بازویشان

خدشه ای در بازویِ اسلام نیست

منتظر  بر جمعه ی امرِ فرج

عشق او در معرض اتمام نیست

آرزو ،  دیدار روی مهدی(عج)است

میرسد منجی وَ در ابهام نیست

مهدی موعود(عج)بر یاران خود

حافظ است و جز وفا فرجام نیست.

در بهاری خفن ، کرولائی

در بهاری خفن ، کرولائی

ماه شعبان رسید و مانائی

تکیه گاهی شد و دل از آن خوش

که ندارد بجز دلارائی

هرچه دارد تولّد است و حیات

ماه روئیدن و شکوفائی

میروم رو به خالقم با عشق

با وجودی در اوج شیدائی

از تهِ دل به محضرش گویم

دارم از ساحتت تمنّائی

خالق کائنات و موجودات

تو خداوند عالم آرائی

یک نگاهی بسوی ما انداز

جهل ما را بکن تو دانائی

از زمین دور کن تو بیماری

رونقی نو بده و کارائی

تا نبینیم غیر قدرت تو

هرچه باشد نشاط و زیبائی

رنج ما را بدل به شادی کن

بندگی کرده در توانائی

از ریا و حسد رهایی ده

چشم دل را بده تو بینائی.

کشور من غم ز جانت دور باد

کشور من غم ز جانت دور باد

رنج و بیماری برای تو مباد

دور باشی از بدی های زمان

نعمتت باشد فراوان و زیاد

سایه سارانت همیشه برقرار

در تو جاری خیر و عدل و اعتماد

چشمه سارانت زلال و دائمی

منتشر از تو نسیم اعتقاد

چون همیشه برقرار و ماندگار

معتبر باشی برای استناد

روح نیکی را دمیده در جهان

کرده بازار بدی ها را کساد

ایستاده روبروی کجروی

دور باشد از تو هر درد و عناد

سرفراز و صخره سان ، مانند کوه

چون ستونی بوده در هر اتّحاد

رنجها پایان بگیرد از تلاش

محکم و پاینده بر وفق مراد

دوستت دارم وطن از عمق جان

میکنم بهرت دعا با اعتقاد 

ای خداوند بزرگ و ماندنی

حفظ کن ایرانی از هر گردباد

بوده در آزادی و صلح و صفا

برکتت نازل کن انواع و زیاد

آب و بادو خاک و آتش را بگو

رانده بیماری روا کرده مراد

کشور ایران زمین را حفظ کن

از گزند دشمنان و تند باد

سختی دوران شود راحت به خلق

ملّت ایران قوی ، ‌پاینده باد

کسب و کارش را بده رونق که تا

مردمانش بوده ثروتمند و شادچ

ماندیم همه در منزل خود با رضایت

ماندیم همه در منزل خود با رضایت

همراهی دولت نموده بی شکایت

سیزده بدر کرده میان خانه هامان

یک چهره ی تازه به دنیا شد عنایت

آمار بیماری اگر کم شد از امروز

از خیر همکاری ما گردد حکایت

وقتی که می گوئیم از اصل و اصالت

یعنی اصالت با خودش دارد لیاقت

زنجیره وار است سیر بیماری و ممتد

قطع تسلسل بهترین نوع رعایت

یک شاخص جهل بشر خودخواهی اوست

عاقل کند از فکر دلسوزان حمایت

تلخ است مرگ هرکس از هر سرزمینی

با صبر پیروزی بیاید در نهایت

درس زیادی دارد این ویروس منحوس

هم دوستی هم دشمنی دارد سرایت

پیغام دار مهربانی بود خاتم

عالم شود با مهربانی مبتلایت

با مهربانی کرده آغاز جدیدی

با مهربانی کرده از عالم حمایت

ما مردمی دارای ثروت‌های بسیار

محرومیت ارث گروه بی کفایت

باید همین وحدت بیاید پای میدان

ویروس دزدی ریشه کن سازد به غایت

هرکس نگیرد درس از کار خداوند

دارد کروناهای دیگر بینهایت

وقتی سخن گردد بیان می گیرد آنرا

صاحب سخن ، هرکس که باشد با کفایت

مرگ است بیخ گوش من ، این حرف آخر

در بطن شعرم کرده ام نوعی وصایت .

جای خدمت اگر جفا بینید

جای خدمت اگر جفا بینید ،

جای جنگیدن ادّعا بینید،

در دل کارزار ویروسی

از گروهی اگر ریا بینید

جای تشویق و جای همکاری

خنجری از کنایه ها بینید

عیب ندارد گرامیان ، حتماً

هرچه را جز خدا خطا بینید

چاره ی درد عصر حاضر را

با نظافت و در دعا بینید

با دعا میشود به پا غوغا

در تمیزی شما شفا بینید

شیشه ی عمر این کرونا هم

خورده بر سنگ و در هوا بینید

صبر و تقوا سفارش مولا

خیر عالم از این دوتا بینید

این جهان معبر است و ما راهی

راه طی گشته با رضا بینید

خنده رو سختیش شود آسان

خنده را بر مرض دوا بینید

شادمان کرده شهر و ده از خود

قلب خود را پر از صفا بینید

می رود این بلا یقین باشد

حاجت خویش را روا بینید

چون بیاید زمان پیروزی

عدّه ای پر زمدّعا بینید

می رسند از شما طلبکارند

چون سیریشند چون بلا بینید

دل نبندید بر تملّق ها

بود و نابوده از خدا بینید .

.

کرونا گوش کن آمد بهاران

کرونا گوش کن آمد بهاران

شد آتش بس از آن در خاک ایران

تو ناخوانده به ما وارد شدی ما

پذیرائی نموده از تو با جان

نثارت کرده ما بدها و بیراه

و نفرین را دسر بر آن فراوان

شد اکنون وقت رفتن موسم ترک

شب عید است و سرها در گریبان

قدم رنجه نمودی آمدی تو

شده پوشیده وضع نابسامان

بهانه شد که تا مانده به خانه

شود سختی بیرون رفتن آسان

تو اکنون هم بهانه هم کلاسی

شده ماسکت کراوات فقیران

سوپر ماسک دو فیلتر رنگ آبی

نشان ثروت است و پولداران

طلبکاری کجا جرات نماید

که حرفی آورد از خود به میدان؟

ز دست کارکردن رسته تنبل

تو هستی تنبلی را نور چشمان

تلاشت ثبت گینس گشته اکنون

همه در ذات خود گردیده زندان 

پذیرائی شدی ، برگرد و گمشو

نباش ایران دگر ناخوانده مهمان

سخن ها را شنیدی زشت و زیبا

برو در خانه ات ، در شهر ووهان

اگر لج کرده خواهی تا بمانی

شود ثابت که جاسوسی ز شیطان

سخن گفتن شود با تو عوض ، بعد

شود رو واکسنت ، این گوی و میدان ،

#کوتوال_خندان

از کرونا دلخور و زندانیم

از کرونا دلخور و زندانیم

ابر سیاه شب ظلمانیم

خشم فروخورده ای از  روزگار

خون به دل از جهلم و نادانیم

آمده است فصل بهاران ولی ،

من یخ و بوران زمستانیم

از گل و از بزم طبیعت نگو

گمشده در وادی حیرانیم

مثل مسلسل برسد حادثه

سیبل تک لشکر کیهانیم

گر دو سه روزی نشود حمله ای

جشن و خیابان چراغانیم

اسکله ای خسته ، غروبی خفه

ساحل نا امنم و طوفانیم

استرسی دائمی و مستمر

لرزه و پس لرزه ی ویرانیم

حمله نمودم به خودم بی هدف

مثل گل مرده ی شمعدانیم

بارش سیلم و تگرگم گهی

روح هوای بد و بورانیم

بگذر و تنها بگذار و برو

حامل ویروس پشیمانیم

با همه عالم سخن از من بگو

عاشق سرخورده ی ایرانیم .

خانه شده محبسِ جانم ، فقط

دلخوشیم گوشه ی عرفانیم

میشود این شب بشود روز تا

آمده شادی و غزلخوانیم ؟

.

خدائی که کنی سختی به آسانی بدل ، مارا تماشا کن

بنام خدا

(قصیده ای با تاسّی از دعای هفتم صحیفه سجّادیه)

خدائی که کنی سختی به آسانی بدل

مارا تماشا کن

وطن بیمار شد خالق

برایش چاره ای ای ربّ دانا کن

به ما راه برون رفتی نمایان کن

در این سختی کمک فرما

به دردی ما گرفتاریم خالق

چاره کن ، مارا شکیبا کن

لوازم از تو میگردد مهیّا

جز تو هرگز نیست درمانی

برای بندگان ناسپاس خود

لوازم را مهیّا کن

میان مشکلاتیم و توئی تنها پناه ما

در این اوضاع

بدام مشکلات افتادگان را

با توانائی توانا کن

خداوندا بلائی آمده

در زیر بار آن کمر تا شد

به بیماری گرفتاریم ما

ای مهربان مارا مداوا کن

به دام شکّ و شبهه رفتگان را

نیست برگشتی به آسانی

ز پستی خارج و در کوره عشقت

بسوزان و مصفّا کن

اگر قفلی شما بستی

کسی را نیست یارائی که بگشاید

اگر ناشکری از ما بوده است

با بخششت هر بسته را وا کن

نباشد بازگشتی از برای

آنچه پیش آورده ای خالق

به لطف و مرحمت از ما

کویر لوت دریا کن

خداوندا اگر خواری دهی 

هرگز نباشد یاوری دیگر

در بسته به روی ما گشا ،

حاجات امضا کن

برای بندگانت عاقبت را خیر کن

ای مهربان خالق

تو نوکرهای اهلبیت خود را

سربلند در کلّ دنیا کن

خداوندا وطن را 

از بلای ناگهانی پاک کن با مهر

دعای عافیت را مستجاب و

نور ایمان را هویدا کن

همه دلخسته و تنها و غمگینیم

باشی تو پناه ما

اگر عصیانگر ی کردیم و کفران

خالقا با ما مدارا کن .

#احمد_یزدانی

برای رهبر خود یار هستم

برای رهبر خود یار هستم

گل است ایشان و منهم خار هستم

از او فرمان بیداری رسیده

قلم در دست و پای کار هستم

تمام آرزویم شادی او

گرفتار رُخ دلدار هستم

رسد از او بمقصد کشتی ما

ز شور زندگی سرشار هستم

چو من بسیاری از عشقش گرفتار

یکی از جمع آن آمار هستم

صفا دارد زمانش زندگانی

منم از عاشقان زار هستم

فرامینش بُوَد بر روی دیده

برای امر او بیدار هستم

موحّد بنده ای خالق پرستم

به استکباریان اضرار هستم

به لطف ذکری از یاد حبیبم

تر و تازه چنان گلزار هستم

به درد عشق ایشانم گرفتار

ز دوری ناله های زار هستم

از اوّل مبتلایش بوده ام من

ز نور حضرتش رهوار هستم

اگر روزی نگردد یادی از او

چو شبها تیره هستم تار هستم

برای منتظر وصل است درمان

سراپا حسرت دیدار هستم .

.

ایرانی آزاده را چون ریشه ایران است

ایرانی آزاده را چون ریشه ایران است

خاک وطن چون قبله گاه عشق و ایمان است

ملّت چو سروی ریشه در خاک وطن دارد

هر شاخه اش قومی و بر کشور نگهبان است

اقوام ایرانی چنان اجزاء یک جانند

ترک و لر و کرد و عرب از روح این جان است

فرقی ندارد دشت و دریا ، جنگل و صحرا

خاک کویر ایرانیان را گنج پنهان است

روز و شب ایرانیان آبادی کشور

گرد و غبارش هم چو سرمه روی چشمان است

از افتخارات وطن می بالد او در خود

بدگوئی از میهن به نزدش کار نادان است

مانند بیدی بر سر جایش نمی لرزد

در وقت لازم هر نفر چون شیر غرّان است

دلسردی اهریمنان در او ندارد ره

چون خشم کاوه بر سر ضحّاک و ماران است

از رشد فرزندان خود راضی و خرسند است

خود مشت محکم بر دهان یاوه گویان است

با استقامت می رود در کام طوفان ها

محکم تر از آهن برای فتح میدان است

میداند هر سختی بود بنیان آسانی

ایران زمین مهد بزرگان و دلیران است .

kootevall.blog.ir

گریه دارد وضع عالم گریه دارد روزگار

 

گریه دارد وضع عالم ، گریه دارد روزگار

کرده شیطان بزرگ غارت جهان را با قمار

ذیل پوششهای پوشالین قدرت با دروغ

عدّه ای از خودفروشان گشته او را یار غار

کرده ترویج خشونت زیر ماسک حیله ها

با بلوف ترسیده از او رهبران بی بخار

مثل گاوی شیرده میخواند او اطرافیان

حرفه اش باشد چپاول از یمین و از یسار

میکند سرکیسه هرکس را که گوید یک سلام

ورنه با نیش زبانش می چزاند در شرار

در عمل منحط شد هر عهد و قراری از ترامپ

نیست با او در توافقهای دنیا اعتبار

چون نمادی از جنون قدرت است در این زمان

عاقلان را نیست با دیوانگان عهد و قرار

منفعت را در میان تفرقه می‌ جوید او

کرده است ایران برایش زندگی را زهرمار

او نگاهش بر نفوس مسلمین ابزاری است

دیده دنیا را چو شغلش مثل یک میز قمار

زیر و رو اندیشه اش دوز و کلکها پیشه اش

مثل سدّی روبرویش گشته ایران استوار

چون شهید ما سلیمانی لگد زد زیر میز

داده فرمان ترور ، لرزید خود بالای دار

آرزوی عارف عاشق وصال خالق است

گشته خونخواهش همه آزادگان در هر دیار

جنگ را هرگز  نمیخواهم ، خدایا دور باد

وقت تحمیلش ،نشستن خفّت آرد مرگبار 

ملّت ایران خروشید از برای انتقام

کرد دنیا را سپاه در چشم شیطان شام تار

شد سپاه ما یدالّهی خروش خشم و کین

حرف آخر را زد اوّل با اُبهّت ، افتخار

عقده ای چل ساله خالی شد به میدان نبرد

تازه معبر باز شد ،منظومه ها دنباله دار

خون ملّتهای اسلامی بجوش آید یقین

گشته کانون خبر ایران ما در اقتدار

گر خدا خواهد مرض درمان هر دردی شود

از شهیدان میشود حرکت چنین افسانه وار 

@ahmadyazdanypoem

kootevall.blog.ir

 

استدعا دارم برای استفاده از فایل صوتی

کمی حوصله کنید

این جهان هفت آسمان دارد و رو

این جهان هفت آسمان دارد وَ رو

هرکدام از آسمان‌ها غرق سو

روی اوّل از خوشی‌ها دلخوشی

می‌رسد هرکس نماید جستجو

روی دوّم ، ناخوشی ،اندوه و درد

مثل چاقو می رود در جان فرو

روی سوّم تندرستی ، عافیت

دارد هرانسانی آنرا آرزو

رویِ چارُم کامیابی از زمان

بهره بردن از فضاهای چو مو

روی پنجم بخشش و آمرزش است

چشم پوشی از جفاهای مگو

رویِ شش باشد محبّت ، احترام

از برای هربنی نوعی نکو

هفتمین رو رد شدن از هر بدی

درگذشتن از بدِ بی آبرو

از خدا خواهم که یاران ، دوستان

بوده دائم بندِ یک را روبرو

دور باشند از فرازِ بند دو

سوّمین را داشته بی جستجو

چهارمین رو در مسیر هرکسی

پنجمین باشد براشان خلق و خو

بند شش را میکنم تقدیمتان

احتراماتی که اخلاق است و خو

بند هفت را از شما دارم طلب

از بدی‌هایم گذر بی گفتگو

ای عزیزان عمر کوتاه ، وقت تنگ

با عمل انسان شود با آبرو

بی عمل هرکس درختی بی بَر است

می‌شود آتش سرانجامِ چو او

دور باید بود از نفس و هوی

هرکسی خواهد سبکبالی چو قو.

#احمد_یزدانی

من معلّم بوده ام یک روزگار

 

ت

ای خدا ای خالق عشق و شعور

ای خدا ، ای خالق عشق و شعور

ای خداوند گرامی ای غفور

کن کمک تا آنکه برداریم ما 

گام دوّم با خردمندی و شور

کشور ایران کند با اقتدار

از گذرگاه خطرناکش عبور

با تعمّق کرده دشمن را فلج

حق شود حاکم در اجرای امور

حال و روز تک تک مردم شود

پر زشادیهای همراه غرور

صبر آنها میوه ی خود را دهد

صلح و خوبی بهر عالم با وفور

روبروی ظلم و جور شرق و غرب

گشته دولتهای اسلامی جسور

یک نگاه تازه حاکم تا از آن

رهبران مسلمین گشته فکور

از تشرهای شیاطین واهمه

گردد از کلّ مسلمانان به دور

ضربه کاری خورد دشمن ز ما

بوده در راه هدف ملّت صبور

دشمن مستکبر و منفور ما

رفته با امیال شیطانی به گور

بستر عالم شود آماده تا ،

حضرت صاحب بفرماید ظهور ،

،

دیده ام در یک شب تاریک راز

دیده ام در یک شب تاریک راز

گور بود و من در آن بودم دراز

فرق بسیاری میان من و من

مثل فرق بانماز و بی نماز

بندگی میکردم از روی ریا

بوده ام از ذلّت خود سرفراز

هر بدی را مرتکب در خلوتم

باطنی مسموم و ظاهر سروناز

هرچه گفتم هرچه کردم با نظر

از حقیقت دور ، در بند مجاز

چون اسیری که شدم گُم در خودم

کفر و ایمان کار و کسبم ، یک نیاز

یک تصادف روشنی شد در دلم

عبرتی آورد با خود کارساز

بندگی از سر گرفتم ، بنده ام

میکنم از نفس و شیطان احتراز

باقیش را من نمیدانم دگر

راهی هستم در نشیب و در فراز

صبر فی لله برگزیدم ، ترک خویش

هستم از عالم و آدم بی نیاز

هر اسیری در خودش گُم میشود

گُم شدم پیدا نمودم خویش باز

صبر بالله صبر عبد پایدار

جستجویش میکنم از دیرباز

مزد هرکس در ازای کار اوست

سعی بی مزد است سخت و جانگداز .

.