اشعار احمد یزدانی

آتش جانم بمن گفت ببین سرخیم ،، شعله ورم باقیم سرد شوم نیستم

اشعار احمد یزدانی

آتش جانم بمن گفت ببین سرخیم ،، شعله ورم باقیم سرد شوم نیستم

اشعار احمد یزدانی

متفاوت هستم ، احمد یزدانی
با نگاهی ویژه ؛ بینشی انسانی
اهل شعر و واژه ، جمله را میکاوم
گاه صاف و آبی ؛ گاه هم بارانی
جنس من از هجرت ،ره سپردن کارم
عاشق تغییرات ؛ریشه ای ، بنیانی
مثل شمعی روشن ، سوز و سازی دائم
گریه هایم جانکاه ، ضجّه ها پنهانی
ساده ؛ بی پیرایه ،بی گره ؛ بی مشکل
خاطراتی روشن ؛ سختی و آسانی
ایده آلم قُلّه ، رو به آنجا راهی
ظاهرم آرام است ،سینه ام طوفانی
میکنم با شعرم ؛ رو به فردا پرواز
هاله ای از احساس ؛ مثبت و نورانی
عاشقِ زیبائی ، مثل گل ،آزادی
نا امیدی محکوم ، کردمش زندانی .

پیام های کوتاه
تبلیغات
Blog.ir بلاگ، رسانه متخصصین و اهل قلم، استفاده آسان از امکانات وبلاگ نویسی حرفه‌ای، در محیطی نوین، امن و پایدار bayanbox.ir صندوق بیان - تجربه‌ای متفاوت در نشر و نگهداری فایل‌ها، ۳ گیگا بایت فضای پیشرفته رایگان Bayan.ir - بیان، پیشرو در فناوری‌های فضای مجازی ایران
طبقه بندی موضوعی
بایگانی
پربیننده ترین مطالب
نویسندگان

۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «آبدیده» ثبت شده است

بود ایران در عالم یک پدیده
جهان ماننداو هرگز ندیده
ندید هرگز کسی از او تجاوز
نسیم صلح از او دائم وزیده
تحمّل کرده ظلم از عالمی را
دگر خنجر بجای بد رسیده
زند آتش بجان احوال مردم
که از تبعیض نامردم چشیده
بگورش رفته آسایش و راحت
ز یک عدّه که از مردم بریده
فراری های بی اصل و اصالت
همانهائی که دزدیده پریده
شده تبعیض و دزدی آفت ما
خوشی و خنده گشته آب دیده
سکوت اندازه دارد خسته هستیم
شدیم از شدّت سختی خمیده
همه دیده که نسل ما به همّت
که خط قرمزش بوده عقیده
دفاعی کرده با تقدیم خون ها
نگشته عزّت نفسش خریده
اگرچه نصف عالم دشمنش بود
برایش نقشه های بد کشیده
ولی با قدرت امّید و ایثار
خودش را در جهان بالا کشیده
نرفته زیر بار دشمنانش
شد از سختی چو خنجر آبدیده
ولی از غارت یک عدّه خودخواه
ز جام بی وفائی ها چشیده
ولی اکنون زمان ویژه آغاز
جوانان کرده طرح فکر و ایده
از آنجائی که انسان وقت زادن
شود با شکل خاصش آفریده
چه خوب است تا که هر نسلی بدستش
شود نقّاشی رشدش کشیده
چه بهتر تا که بهره برده از آن
و حکّام زمان از آن شنیده
نهاده خودپسندی را به یک سو
نخوانند خویشتن را برگزیده
بپرسند از نظرهای جوانان
جوانانی که میهن پروریده
اگر اینگونه میکردند قبلاً
نمیشد پرده ها اینسان دریده
اگرچه عالمی در گیر و دار است
شجاعت از جوامع پرکشیده
ولی ایران و ایرانی عزیز است
هزینه داده در راه عقیده
اگر از رفته ها عبرت بگیریم
بلوف های شیاطین را ندیده
به بازوی خرد با خیر و خوبی
نموده انتخابی برگزیده
تفرّق را بگور خود سپرده
خدا را با ارادت کرده سجده
شده احیا بزرگی های ایران
جهان بهر تماشا صف کشیده
همه ایرانیان شاداب و خندان
دوباره بام عالم را خریده .

  • احمد یزدانی

شده رنج وطن اکنون قصیده
همه گشته بنوعی داغدیده
تحمّل کرده رنج دشمنی را
وَ مسئولین بخلوت آرمیده
شعار از ما و از دشمن عمل بود
قطار بیست چهل ره را بریده
جوانان بوده از ما بهره آن ها
برای رفتن خود صف کشیده
در اوج حقّه بازی با کرونا
جهانی را بزیر پر کشیده
نشسته ساخته ابزار جنگی
که عقل جن به آن کی می‌رسیده
برای مردم رنجه ز تبعیض
چو رویا بوده بر جان ها تنیده
نشان داده دری از باغ سبزی
که جان ها رو به آنجا پرکشیده
و از این‌سو در و پیکر همه باز
رسیده دشمنانی آب دیده
تمام خوش خیالان بوده در خواب
و آنها هم به آتشدان دمیده
سرانجام آنچه می‌باید نشد شد
چو خاری در دل انسان خلیده
و از نو مردمان را سیبل کردند
و رفتند و به خلوت ها لمیده
وطن می‌بیند اکنون روبرویش
که اینترنت و فیلم است و جریده
که می انگیزد اکنون فتنه ها را
و دودش رفته با شدّت به دیده
دوباره نقطه از نو جنگ و کشتار
دوباره پنبه هر رشته و ایده
و یک عدّه نفوذیهای مزدور
که عامل بوده از میهن پریده،
وَ رفته با سی آی ای یا که موساد
نشسته طرح تازه آفریده
از آنجائی که سیستم شد نوشته
بدست شرق و غربی پروریده
تمام زیر و بم ها دست آنهاست
همانهائی که بوده زرخریده
والّا از چه رو فرزند آنها
که اینجا می‌کند طرح عقیده
به آمریکا اروپا رفته راحت
خیانت را از آنجا بوکشیده؟
برای ما که بودیم از سرآغاز
چو سیبل دشمنانی برگزیده
دگر حجّت تمام و مطمئنّیم
فقط یک عدّه از ایمان چشیده
بقیّه با دروغ و با خیانت
گرفته پست و با آن قد کشیده
شده غرق دروغ و خودپرستی
برای نفع خود سینه دریده
اگر باشد سوال از سوی مردم
نداده پاسخ از مردم رمیده
از آنجائیکه ثروت کرده غارت
به سوراخ ریای خود خزیده
و یک عدّه که سالم مانده اینجا
به زیر بار تهمت ها لهیده
فشاری بی امان بر شانه هاشان
چنین وضعی به عالم یک پدیده
و از نو یک خیانت یک قیامت
شده بر پاکبازان آبِ دیده،
دوباره روز از نو روزی از نو
وطن رنجیده و ملّت تکیده .

  • احمد یزدانی

از ایرانی جهان بهتر ندیده
اگرچه گوش آنان شد بریده
سکوت اندازه دارد خسته هستیم
شدیم از شدّت سختی خمیده
تحمّل کرده رنج عالمی را
دگر خنجر  به جای بد رسیده
زند آتش بجان احوال مردم
که از تبعیض نامردم چشیده
بگورش رفته آسایش و راحت
خوشی و خنده از کشور پریده
اگرچه نصف عالم دشمن اوست
برایش نقشه های بد کشیده
ولی نسل گذشته با رشادت
شده در پهنه گیتی پدیده
نرفت در زیر بار دشمنانش
شده فولاد سفت و آبدیده
نبرده بهره از رنج و تلاشش
خیانت در دلش با غم خلیده
ولی اکنون زمان ویژه آغاز
جوانان کرده طرح فکر و ایده
از آنجائی که انسان وقت زادن
شود با شکل خاصش آفریده
چه خوب است تا که هرنسلی بدستش
شود نقّاشی رشدش کشیده
بُوَد خیر و صلاح ویژه در آن
و بهتر حاکمان آن را شنیده
نهاده خودپسندی را به یکسو
ترازو بود حق از آن چکیده
نخواهند هیچکس را نوکر خود
نخوانند خویشتن را برگزیده
بپرسند از نظرهای جوانان
جوانانی که میهن پروریده
اگر اینگونه می‌کردند قبلاً
نمیشد پرده ها اکنون دریده
اگر چه عالمی در گیرو دار است
صداقت از جوامع پرکشیده
ولی ایران و ایرانی رشید است
هزینه داده در راه عقیده
اگر از رفته ها عبرت بگیرد
شکست و رنج و بدخواهی رمیده
بهمراه خرد با خیر و خوبی
نموده انتخابی برگزیده
تفرّق را بگور خود سپرده
کنار هم ز هر رنجی رهیده .
#احمد_یزدانی
kootevall.blog.ir

  • احمد یزدانی