آشپز شده است دو تا و آش اکنون شور

آشپز شده است دوتا و آش اکنون شور

چشمان خرد به حلّ مشکل ها کور

وقتی که به جای خود نشیند هرکس ،

ناحق نتواند که به حق گوید زور .

مرد میدان تو هستیم فقط ما شیطان

مرد میدان تو هستیم فقط ما شیطان

دشمن خونی تو بوده همه با دل و جان

بزمینت زده تا نقطه ی مرگت هستیم

یا تو آدم شده یا کرده تو را ما ویران .

امروز سرم به آسمان خورد چه خوب

امروز سرم به آسمان خورد چه خوب

اندوه دلم ز غُصّه اش مرد ، چه خوب

 روز زن و روز مادر است شادی هست

شادی غم دل به گور خود برد چه خوب .

می دهی تو اختیار و جبر هم

اسیر طعنه ی دشمن و رشک یارانم

قصّه ی طوفان تنت خواندنی

آرزویم که کنارم شب یلدا باشی

آرزویم که کنارم شب یلدا باشی

فال حافظ و دلیل خوشی ما باشی

جمعمان جمع و همه تا به سحرگه خندان

تو درخشیده مرا شادی فردا باشی

کرونا موجب آزار و جهان نامیزان

شده وضعی که من اینجا و تو آنجا باشی

آرزو میکنم این دوره ی ماتم برود

قاصد شادی من باز تو اینجا باشی .

نزدیکی بیش از حد بسوزاندمان

نزدیکی بیش از حد بسوزاندمان ،

دوری بکند چو یخ ز ما روح و روان

من نیستم آنکسی که تو می خواهی

تو نیستی آن کسی که من کرده بیان

از من تو نساز آرزوهای خودت

من بوده خودم برای تو از دل و جان

اخلاق هنر تحمّل یکدیگر

نادیدن نقص و ضعف در ظرف زمان

در عرصه زندگی تفاوت ها هست

تصویر نموده است خداوند جهان

می آید و می‌رود بسرعت شب و روز

فرصت کم و می‌رود زمان از کف مان .

دریاب دو روز عمر کوتاه خودت

حسرت نشود نصیب ما ؟، هردویمان ؟

شب یلدا شده آکنده ی غم در حیرت

شب یلدا شده آکنده ی غم در حیرت

شب بیداری و بیماری و اندوه ،عبرت

شب تحریم و گرانی شب نامردی ها

شب حمله به تمامی سلامت ، قدرت

شب کوتاه امید و شب طولانی بیم

شب بی معرفتی ها شب رفتن ، هجرت

چه شب سرد و سیاهی شده در تنهائی

شده از اوّل شب تا بسحرگه حسرت

رفته است شادی و آمد عوضش بیماری

ناسپاسی شده آورده به همراه فترت

آنهمه خیر و خوشی آنهمه زیبائی رفت

رفته شادی و به جایش شده حاکم عُسرت

داشتن گُم شده در وادی فقر و فاقه

مانده اندازه یلدا ز کرونا نفرت

صحنه ی عالم عوض شد همگی در تغییر

نه صفائی نه وفائی شب دردی مفرط

کی شود تا سرپا گشته جهان با شادی

همه ی عالمیان گفته سخن از عشرت

برود گُم بشود این کرونای منحوس

بشریّت بشود راحت از این بی غیرت ،

#احمد_یزدانی

بی خدایان ناحدائی می کنند

مردم همه در هجوم یک درد

مردم همه در هجوم یک درد

باهم شده زن و کودک و مرد

چون لکّه ی ننک روزگارند

این قوم مرفّهین بی درد  .

فیروزکوه عزیزم دل تو شاد

فیروزکوه عزیزم دل تو شاد

ناراحتی و مرض از تو دور باد

هرکس قدم برای تو برداشت سربلند

هرکس به رنج تو افزود خسته باد .

متولّد شده مینو و پس از او میترا

امّید که یلدای تو زیبا باشد

امّید که شادیت چو یلدا باشد

دوباره کوچه و پسکوچه های شهر غریب

زمستان است و از داغ تو دل خون

بازیچه ی اشخاص دوروئی شده ایم

چشم در راه شب هستم سوی تو

گفتم که رفیق روز سختی چو طلا

گفتم که رفیق روز سختی چو طلا 

 همدم و شریک غم و شادی همه جا

 آمد به من از غیب سروشی زیبا 

پیدا نکنی ولی بگرد ای آقا.