در توهّم خوش خیالی شد همه سرمایه من

دلبری چشم و دل پاک و هنر میخواهد

دلبری چشم و دل پاک و هنر میخواهد

عاشقی غربت و خوناب جگر میخواهد

شور شیرین بِکَند کوه و ببالد فرهاد

جاده آرامش و مردان سفر میخواهد .

برای غولهای سرکش جاده

برای غولهای سرکش جاده

برای مردمان خوب و آزاده

برای چشمهای انتظار زن

برای غنچه های پاک و نوباوه

به زندان فراق خانواده مستمر هستند

از آنان ایمنند بسیاری و خود در خطر هستند

گفتی نزنید عکس مرا بر در و دیوار

گفتی نزنید عکس مرا بر در و دیوار
بُت سازی انسان خطر نفس خطاکار ،
یک عدّه اگر مسئله دارند غمی نیست
ملّت شده خوشحال ز آقائی بسیار .

بوده هر شهر و دهی گلخانه

بوده هر شهر و دهی گلخانه
شده حالا همه داروخانه ،
فقر حاکم شد و مردم بیمار
حاکمان با غمشان بیگانه.

عشق را در سینه د ارم من و کارم کار عشق

دل شاد و به سفره بود نانی و پنیر

دل شاد و به سفره بود نانی و پنیر
میخوردم از آن و این شکم میشد سیر
اکنون شده لوکس و رزق اربابان است
دیگر نخورد پنیر شاعر و فقیر .
#کوتوال_خندان

نگاه من نگاهت را میان کوچه ای خلوت

.
نگاه من نگاهت را میان کوچه ای خلوت
به شهری دور در غربت
به وقتی تنگ در عصری پر از باران
بروی شاخه ای سبز و تماشائی
تماشا کرد
وجودم شد لهیب آتشی سوزنده ، غوغا کرد
تمام عمر گرمای تو گرمم کرد
وَ این دیوانه حاشا کرد
و با امّا و آیا کردنش هر روز این درمانده را
عاشق تر از دیروز رسوا کرد و اکنون
خاطراتی ماند و بارانی که میبارد و دنیا
را برایم همچو دریا کرد .

متر و معیار خرد میزان پول

رفته باشد چون خدا از یادها

مردم بنویسید که غم میبارد

عشقبازی بود و من در زندگی

سرخی صورت ز سیلی های ماست

طوفان درون سینه ی ایشان نهاده اند

طوفان درون سینه ایشان نهاده اند

‏در بند روزگار به زندان فتاده اند

‏آنانکه رنج وطن را به چشم خود ،

‏دیدندو چهره ی خندان گشاده اند . 

وطن ریشه و اصل و بنیان ما

شکوه ها میشود از مردم ما نزد خدا

جهان آبستن تدبیر و تغییر

امواج سرسختی که در طوفان گرفتاریم

زیر پا گردنه های سر راه ، دست انداز

افسانه زیرکی ز سر بیرون کن