مرفّهین بی درد

مردم همه در هجوم یک درد

باهم شده زن و کودک و مرد

چون لکّه ی ننک روزگارند

این قوم مرفّهین بی درد  .

فیروزکوه قشنگم

فیروزکوه عزیزم دل تو شاد

ناراحتی و مرض از تو دور باد

هرکس قدم برای تو برداشت سربلند

هرکس به رنج تو افزود خسته باد .

شب زیبای تولّد

یلدا

شادی یلدا

شاعران بی اشعار

زمستان

چوب دوسر طلا

چشم در راه شب

رفیق روز سختی

گفتم که رفیق روز سختی چو طلا 

 همدم و شریک غم و شادی همه جا

 آمد به من از غیب سروشی زیبا 

پیدا نکنی ولی بگرد ای آقا.

یک جمعه

ای عشق

آسمان چشم تو باز است

تجویز سکوت

دیوار شکسته

دیوار شکسته و سلیطه چو همند

در سایه شان نرو تو را می شکنند

تنها هنری که ایمنی می بخشد ،

باید بگریزی که به گردت نرسند .

شاگرد بتکده استاد

قلّه ایمان

درگیر تو هستم عشق

سقوط باور

قصّه ی ما سقوط باور بود

خشم داس و تن صنوبر بود

آنقدر شد دروغ قدرتمند

حق غریبه و حرف دیگر بود

همه بودند در تمام سطوح

باطل از بهرشان چو دلبر بود

مانده تنها و بیکس و غمگین

هرکه با حق چنان برادر بود

دشمنان شاد و دوستان غمگین

این سرانجام و حرف آخر بود .

باغبان

بسته ام دل را به گل دادم به دست باد و باران

میشود با هر نسیمی باغ امّیدم پریشان

رنج عالم را به دل دارم به وقت رنجش او

خنده اش باشد برای دیگران غم سهم این جان

میشود تهدید و میلرزد دلم از غُصّه هایش

بوده تنها دلخوشی خندیدنش وقت بهاران

میزند بر سینه آتش دست طوفان در وزیدن

میکنم دائم دعا تا بوده او شاد و خرامان

تا نباشی باغبان از هجر گل چیزی نفهمی

باشد عشق باغبان خندیدن گل در گلستان .