افسانه زیرکی ز سر بیرون کن

 

افسانه زیرکی ز سر بیرون کن

از عقل بکاه و بر جنون افزون کن

وقتی دل و جان را بسپاری بر عشق

خود عشق بگوید که چه باش و چون کن

 

موج و دریاست که آیینه ای از هستی ماست

 

 

 

 

دنیا که دل بشر ز عشقش ریش است

دنیا که دل بشر از عشقش ریش است

چون نیک نظر شود زبانش نیش است

باید که به آب زر نوشت این جمله ،

هر چوب که می‌خورد کسی از خویش است .