به سرزمین بیکسی پرنده پر نمی زند

به سرزمین بیکسی پرنده پر نمی زند
به خانه خرابه ام کسی به در نمی زند
نشسته منتظر بیاید آنکه می پرستمش
به همچو من شکسته دل کسی که سر نمی زند.

میسوزم از دست تدیّنهای ابزاری

میسوزم از شرّ تدیّنهای ابزاری
از دست مخفی کاری و فرمان دینداری
وقتی ملوک روزگار ما ریاکارند
مملوکشان آلوده گشته با ریاکاری.

علم و دانش رفیق اندوه است

علم و دانش رفیق اندوه است
عاقلان را به شانه غم کوه است
بیخیالان رفیق بی دردان
خنده از بیخیالی انبوه است .

اگر از دل بگویم سرد و خالیست

اگر از دل بگویم سرد و خالیست
هوای روح و جانم بیقراریست
بیا پایان بده حال بدم را
تو باشی زندگی را ماندگاریست.

حال من هم مثل حال دیگران عالی خراب

حال منهم مثل حال دیگران عالی ، خراب
سایه ساران خنک سوزنده تر از آفتاب
طی شد عمرم در خیال دیدن روی خوشی
غرق دنیای توهّم ، خانه ای بر روی آب .

زخمی شدن از دوستان باشد توانفرسا

زخمی شدن از دوستان باشد توانفرسا ،
هرکس تحمّل کرد باشد مقتدر ، والا
باید نشست و گریه کرد و خون دل ها خورد
خود کرده را تدبیر نبود در همه دنیا .

بوده هر شهر و دهی گلخانه

بوده هر شهر و دهی گلخانه
شده حالا همه داروخانه ،
فقر حاکم شد و مردم بیمار
حاکمان با غمشان بیگانه.

تو بودی عاشقم حاشات تزویر است

دارم چو سایه تمنای ارغوان

تبریک سال 1403

به نارفیقی این روزگار میخندم

متر و معیار خرد میزان پول

جهان آبستن تدبیر و نغییر

من اینجا با خیالت میکنم بیهوده دلشادی

آرزو میکنم که کشور شاد

سینه ایرانیان آتشفشان

سینه ایرانیان آتشفشان

از تو و ظلم تو شیطان جهان

شک نکن ده قرن دیگر هم شود

دامنت گیرد شرار خشممان

به تو وابسته بودم تو ولی نه

به تو وابسته بودم تو ولی نه

به مهرت بسته بودم تو ولی نه

رفیق راه تو بودم همیشه ،

ز رنجت خسته بودم تو ولی نه .

کاردها تا به استخوان اکنون

کاردها تا به استخوان اکنون

زرد و رنجور مردمان اکنون

دسته ها شد بریده از چاقو

گوشه گیرند عاشقان اکنون

باران ببار و زندگی را تازه تر کن

برده چس فیل پسته ها را زیر پا این روزها