در بهاری که کرونای روانی باشد

در بهاری که کرونای روانی باشد 

گفتگوی وطن از رنج گرانی باشد

نتوان گفت ز خندیدن و شادی زیرا

پهنه ی هستی ما جنگ جهانی باشد .

موش بی وفا تو بودی

موش بی وفا تو بودی

سال شوم ما تو بودی

خنده های مارو بردی

بری گُم بشی الهی

بری گُم بشی الهی

خوشی ما رو ربودی

پر سر و صدا تو بودی

انبارا رو خالی کردی

بری گُم بشی الهی

بری گُم بشی الهی

دلخوشی رو کردی سردی

رحمی به کسی نکردی

ارزونیا شد گرونی

بری گُم بشی الهی

بری گُم بشی الهی

جُویدی و جویدی 

ته کاسه رو لیسیدی

خدا تورو لعنت کنه

بری گُم بشی الهی

بری گُم بشی الهی

دل همه رو شیکوندی

سر انگشتت رقصوندی

کار تو شده جدائی

بری گُم بشی الهی

بری گُم بشی الهی

خونارو تو شیشه کردی

بدیا رو پیشه کردی

سوغات تو درد و نکبت

بری گُم بشی الهی

بری گُم بشی الهی

هرچی بدی رو اُوردی

شادیای مارو بردی

روز خوش نبینی هرگز

بری گُم بشی الهی

بری گُم بشی الهی

سالی که گذشت سال موش و کرونا

سالی که گذشت ، سال موش و کرونا

شد پاره همه جای همه از هر جا ،

امسال که سال گاو باشد وَ بلا

ایوای ز دست شاخشان ، واویلا .

کوتِوال خندان

طوفان تو و کشتی عشق من و یک راز

غم رفتنت اشک نم نم شده

به هرچه وعده و هر چه وعید می خندم

آری همه ی حرف و سخن ایران است

روبرو گرده های سر راه دست انداز

متولّد شده مینو و پس از او میترا

امّید که یلدای تو زیبا باشد

دوباره کوچه و پسکوچه های شهر غریب

زمستان است و از داغ تو دل خون

بازیچه ی اشخاص دوروئی شده ایم

چشم در راه شب هستم سوی تو

گفتم که رفیق روز سختی چو طلا

گفتم که رفیق روز سختی چو طلا 

 همدم و شریک غم و شادی همه جا

 آمد به من از غیب سروشی زیبا 

پیدا نکنی ولی بگرد ای آقا.

آید به جهان تا که جهان نو سازد

غمگین زمانه را دل شاد از توست

آسمان چشم تو باز است حواست با ماست

عاقل نشود هم سخن نادانان

دیوار شکسته و سلیطه چو همند

دیوار شکسته و سلیطه چو همند

در سایه شان نرو تو را می شکنند

تنها هنری که ایمنی می بخشد ،

باید بگریزی که به گردت نرسند .