رفته است یک حادثه آمد یکی دیگر ز در

رفته است یک حادثه آمد یکی دیگر ز در
بعد از آنها آمده صاحب خبر از پشت سر
ماله در دستان او با ادّعاهای عجیب
ماهر است در شستشوی ردّ پاها در اثر
برده کرمان ، رودبار و دامغان از سهم خود
شد طبس هم زخمی و چشمان مردم گشته تر
بوده مسئولان بخواب خوش تلنگر خورده اند
سیکل معیوب است صاحب معدن از آن بیخبر
گفته اند پرداخت شد مبلغ برای کفن و دفن
این سخن ها چون نمک بر زخم و بر جان نیشتر .

درگیر عشق تو از عمق باورم

درگیر عشق تو از عمق باورم
مسحور مهر تبر با صنوبرم
آغوش میگشایم و تو دور میشوی
مانند قوس و قزح از برابرم
نزدیک میشوم تو به من زخم می زنی
من تاب مهر تبر را نیاورم
می خواهی ام و نمی خواهی ام بگو
بیم و امیدی و در تو شناورم
وقتی چو زلزله ویرانه میکنی
باید چگونه بگویم که بهترم .

چشم خود را که میگشایی تو

چشم خود را که میگشائی تو

قفل عالم گشاده میگردد

شادی و عشق میزند لبخند

کارِ مشکل چه ساده میگردد

همه ی جان من شود آزاد

میشوم مردِ ساحرِ خوشبخت

با نگاهِ تو بال پروازم

بار دیگر اعاده میگردد

جهان خوابیده بیدار است چشمان طمعکاری

جهان خوابیده بیدار است چشمان طمعکاری
بزیر آتش سنگین فلسطین از ستمکاری
شده غزّه چو تلّی خاک مردم روبرو با ظلم
شد اسرائیل وحشی خالقا فرما شما یاری
هوا سرد و نتانیاهو کنون خونخوار گردیده
زنان و کودکان غلطیده در خون با فداکاری
بدست آب دادند کودکان را مادران شاید ،
که ایمن مانده از فرعونیان و رنج بیماری
جهان در روبروی خود تماشا میکند ظلمت
رفح در خون تپیده حاکمان در خواب اجباری
ترور کردند در تهران بزرگی از فلسطین را
و در هر گوشه ای دست نفوذند از تبهکاری
تمام دست ها رو به خدا از مردم عادی
به امید کمک از سوی خالق با هواداری
در این حیرت سرای ناجوانمردی به تو خالق
پناه آورده تا کرده به قدرت بهرشان کاری
نمائی مصلحان را حاکمان خاک عالم چون
شد از تو معجزه دیده بوقت خویش بسیاری.

از گروه هنر و بوده توقّع از ما

از گروه هنر و بوده توقّع از ما
کرده در وقت خطر مردم خود را بیدار
حال ما بد و بدی ها چو شد از ما عنوان
خوانده ما را به غضب مهره ای از استکبار
بد عمل کرده و مردم شده چون بازیچه
عقل کُل ها شده خود دشمن خونی ، غدّار
جای اصلاح خرابی و نجات میهن
شده بر گُرده ی ارباب تذکّر آوار
آن کسانی که نماینده ی مردم بودند
مدّعی گشته به مردم و چو باری بر بار
متّهم کرده به اینکه همه دشمن هستند
جای تدبیر و خرد کرده عمل چون بیمار
غالب مردم ایران به وطن غمخوارند
کیسه بیمار و گرفتار گرانی ، بیکار
درد داریم خدایا به که باید گفتن
که نگوید شده ای دشمن مردم ، بدکار
جرممان بوده که تبیین حقیقت کردیم
بوده ایرانی و بر میهن زیبا غمخوار
در خطر غوطه ور و راه تنفّس بسته
تا زمستان نرود نیست بهاری در کار .

سینه از آتش ببداد زمان میسوزد

در هر طرف صدای عزاداری حسین ع

بلا در نینوا بارید بر دشت شقایق ها

کربلا تا لحظه ی آخر زمان باریده خون

ساده تر از گل و جاری تر از آب

ساده تر از گل و جاری تر از آب
مثل یک نیمه شب و خلوت ناب
آمد و وعده ی عشقش را داد
رفت و ماند حسرت دیدار و عذاب
آتشم زد و تماشایم کرد
مات هستم و تو گوئی که به خواب
باز من ماندم و تنهائی و غم
بازهم خانه بدوشی و سراب .

جهان درگیر افکار شیاطین از زوایا شد

جهان درگیر افکار شیاطین از زوایا شد
زمین آبستن جنگی جهانی بی مهابا شد
زمین و آسمان بازیچه ی دستان خودخواهی
بشر در ظلم و کینه عنصری جدّاً توانا شد
جهالت قدرتی قاهر عدالت منزوی غافل
بشر از دست خودخواهی خود شرّی سراپا شد
همه از ظلم ابنا بشر شاکی و ناراضی
به هر سو حاکم دنیای ما تردید بالا شد
اطاق فکر عالم در خیال جنگ و خونریزی
ضعیف از دست شیطان سرنگون در زیر پاها شد
نمانده حرکتی برحق نمانده نقطه ای روشن
زمان مبهوت افکار پریشان از بلایا شد
جهان در معرض یک انفجار و زیر و رو گشتن
زمین آماده ی تغییر وضعی تازه حالا شد .

صبر است که خدمت تو زانو زده است

صبراست که خدمت تو زانوزده است
عشق از تو بقبله رفت و قدقامت بست
ایوای از این دو روز طاقت فرسا ،
روح تو رها گشت و به دریا پیوست
افکار شریف تو چراغی روشن
تا روز سفر خیال تو با من هست
از داغ تو مانده ام چه باید گفتن
جز آنکه سروده از گذر در بن بست.

چه زیبا گفته بودی تو رفیقا

چه زیبا گفته بودی تو رفیقا
از احوال خراب و وضع دنیا
اگر یاد تو باشد گفته بودی
برو از درب پشتی خان والا
ولی ماند و نکرد حرف تو را گوش
گرفتار بلا پشت بلایا
تفنگ خالی و زندان گشته است پر
کند چوپان فلک بزغاله ها را
بیا یکبار دیگر شعر تر را
مسلسل کن بزن تو ارتجاع را
نمی بینی که اوضاعش خراب است
دگر گم کرده سوراخ دعا را .

رخ از بشریّت است گلگون

رُخ از بشریّت است گلگون
از رنجش غزّه سینه ها خون
ماندند تمام کودکانش
در زیر فشار بمب صهیون
هستند چنان گلی که شب ها
لرزیده به فصل دی به بیرون
از غزّه و از رفح غمینم
بر زخم فراق گشته کانون
غم آمده جای شادمانی
شادابی باغ  گشته مدفون
گوشم به سروش آسمان است
تا روز نجات بوده محزون
تردید ندارم اینکه آخر
خیر است که میزند شبیخون
پیچیده شود بساط صهیون
اوضاع زمان شود دگرگون .

بوی کباب از کشور ما رفته است بالا

بوی کباب از خانه ی ما رفته است بالا
از هرطرف خود را رسانده گربه و سگ ها
هرکس که دشمن بود آمد تا برد سهمی
در لابلای معترض ها گشته است پیدا
هشتک زدند از غارت و در سایه خوابیدند
چاله نکنده شد مناره سرقت از آنها
فرصت غنیمت شد برای آتش افروزی
کرده فرامین را ز اربابانشان اجرا
امّا گروهی معترض با منطقی محکم
دارای افکاری جدید و روشنی افزا
با عینک خود زندگی را دوست میدارند
هستند انسانهای شاخص نوگرا ، والا
باید جوانان را پذیرفت و پذیرا شد
این ها عزیزانی به مثل بچّه های ما
باید سخن ها را شنید آنگه تعمّق کرد
سازد تضارب بهر رشد جامعه غوغا .

یک نفر ایرانی از حکّام عهد خود غمینم

یک نفر ایرانی از حکّام عهد خود غمینم
آرزومند حضوری سبز و انسانی امینم
از دروغ و از ریا و ارتجاع و خودفریبی
خون شده از بس که مالیدم به دیده آستینم
فرصتی پیش آمد و مردی امین آمد به میدان
داده ام رای خودم را تا بخندد سرزمینم
انتخابی باخرد از روی تدبیر و عقیده
با امید و آرزوی حلّ مشکل ها عجینم
از خدا خواهم که باشد مستقل دور از شیاطین
تا ندزدد ناامیدی با حضورش عقل و دینم .

اطرافیانی از رقیبم منتقد بودند

اطرافیانی از رقیبم منتقد بودند
اطرافیانم کرده تعریف مرا بیجا
تعریف بیجا کرده اند از من پسندیدم
تعریف او را کرده اند رنجیده از آنها
تا در نهایت او قوی شد من تماشاگر
او رفته در مقصد و من تنها زدم درجا

یاران نادان دشمن جان خرد هستند
باردگر گل خورده ام از دشمن دانا .

فضای نت شده مانند میهمانی مفت

فضای نت شده مانند میهمانی مفت
پُر از کُپی و پر از چت میان سفره ی پست
یکی یکی شده اند راوی و بیان کردند
که گفته شد به فلانی چنین و او میگفت،
به زیر چتر شبی سیستم قدیمی من
به لطف حافظه اش گفت عمق راز نهفت
سکوت کن وَ پناه بر خدا ببر ، اکنون
میان گردو غبار است ریز مثل درشت.

نبوده راه گذر ، بی گذر به آب زدند

نبوده راه گذر ، بی گذر به آب زدند
به روی رنج وطن دیده را به خواب زدند
برای غارت اموال مردم در بند
خرافه را گره بر آیه های ناب زدند
نشسته بر سر گور خرد و منطق را
به آتش دل اهل نظر کباب زدند .

آه مظلوم سبب شد که وطن

آهِ مظلوم سبب شد که وطن
گوشه ی قدرت خود را بنمود
کرده آشفته ز صهیون خوابش
نیمه شب خِفت نمود او را زود
لات پسکوچه ی خلوت را زد
تا که شد هیمنه از او چون دود
باز هر قطره امیدی جاری
باز دریا کند همراهی رود
باز دنیا هنر از ایران دید ،
باز شد خرمن میهن پر سود
باز شیطان به تکاپو افتاد
باز شد راه حضورش مسدود
باز باهم شده دستان نفوذ
باز حاشا شده حق از نمرود
باز تکرار فصول تاریخ ،
بازهم غزّه شده خون آلود
باز یک قصّه ی تازه آغاز ،
باز ایران به فشارش افزود .