حسّ باران

حسّ باران را نداری خیس از آبی تو 
فقط
عالمی برپا شد و در رختخوابی تو فقط
مشکل با ریشه با بی ریشه در یک نکته است
بوده ای وازد تصوّر کرده نابی تو فقط.
#احمد_یزدانی

من و تو

من و ماه و شب و بیداری و عشق است و تو کم

 

تو نبـــاشی همــــه عــــــالم سیه و درد و ستم

 

بِشِکــن قفلِ قفس را و به مــــن ملحــــق شـــو

 

من و تو مــــا بِشَویم و نشــــود حاکـــــم غــــم

شرافت

مردان خدا بوقت رفتن نورند
پیمان شکنان در این جهان در گورند
ایمان و عمل به عالمی ثابت کرد
وابستگی و شرافت از هم دورند.

حججی

در لحظه ی مرگ کوه ایمان حججی
بی واهمه چون خیل شهیدان حججی
او محکم و قاتلش بخود میلرزید
بر خوان خدای خویش مهمان حججی
#بنیاد_امام_جواد_ع 

یونس

بهتر است این زمین شود دریا 

از خجالت رَوَم به قعرش ، تا 

بخورد مثل یونسم ماهی 

که نبینم ستم به انسان ها

یاد حسین(ع)

با یاد حسین زندگی باید کرد

در ساحت عشق بندگی باید کرد

اوجِ شرف و وفای عهد است عبّاس

در نوکریش دَوَندگی باید کرد🌷

یک نقطه

گه راضی و گه ز دست خود دلگیرم

یک چند جوان بوده و عمری پیرم

درگیر غم زمانه بودم همه عمر

یک نقطه و بیشمارها تعبیرم

https://telegram.me/ahmadyazdany

 

رایحه ی سلام

با رایحه ی سلام من آمده ام
با عطر خوش کلام من آمده ام
بگشا درِ دل مرا پذیرا شو دوست
با خرمنی از پیام من آمده ام.
#کوتوال

 

سرد شوم نیستم

 

من که نفهمیده ام ، چیستم و کیستم ؟

گرچه تمامی عمر  ؛ سوختم و زیستم

آتش جانم به من گفت ، ببین سُرخیم ؛

شعله ورم باقیم ؛ سرد شَوَم نیستم.

#احمدیزدانی

لذّت دریا شدن

قافیه بافی

باده چشمان تو چون می صافی

هرچه بگویم جز این بوده اضافی
باغ نگاه تو گل داده چه زیبا
مانده به گِل در دل قافیه بافی .

زمانه

گرگ است زمانه ما عزالیم همه

صیدش شده ایم و در زوالیم همه
زنجیر اگر به دست و پا بود چه غم
زنجیری روز و ماه و سالیم همه .

#احمد_یزدانی

kootevall.blog.ir

ابرو بادو مه و خورشیدو فلک

ابرو بادو مَه و خورشیدو فلک جمع شُدند

لُرو کُرد و عرب وتُرک هماهنگ شدند

دست در دستِ هم و شانه به شانه باهم

نُتِ سمفونیِ ایران خوش آهنگ شُدند

ای یارم

‍ عاشق چشم سیاه تو شدم ای یارم
بتو دل داده ام امّید وصالت دارم
روح وجان عاشق ودل عاشق ومن شیدایم
از غم عشق تو افتاده ام و بیمارم
باتو بودن شده دنیای من و رویایم
مثل مجنون شده دیوانه ی بیمقدارم
راضیِ مرگِ خودم بوده ولی دم نزنم
بهرِ دیدار تو سرگشته ی صد افکارم
عاشقان و غم معشوقه و خود آزاری
من که چون برده و آواره ی هربازارم
تو نباشی سخنی نیست که تا گفته شود
از خیال تو چنین ناطق خوش گفتارم
می روی میبری همراه خودت قلبم را
گیج و گنگ از تو شدم این همه ی اسرارم
جانب عشق گرفتم همه عمرم ای عشق
بنگر گاه بگاهی ، نده بیش آزارم
دل خونین من و عشق تو و راه دراز
نرسم گر بتو من خوارتر از هر خارم.

شوق حضور

من خیره به آتشِ تو ای شوقِ حضور

 

از شعله ی چشمان تو هستم مسرور

 

هـرچند نظرنمی کنی بر دلِ زار

 

امّید نگاهی از توام کرده صبور.

عاشق عشق و پریشانی شدم

شسته ام از بیوفائی سینه را
کرده ام شادی غم دیرینه را
عاشقِ عشق و پریشانی شدم
داده ام دستِ فنا هر کینه را .
#احمد_یزدانی

رام

خواندست مرا بخویش و من رام شُدم

با وعده ی او چو خواب آرام شُدم

 

از آنهمه اُفت و خیزها من اکنون

 

خرسندتر از باده ی در جام شدم .

 

دلهای مردم

با ظاهری خندان دلی پر درد دارم
در سینه ام کوهی از آتش سرد دارم
از سردی دل های مردم می گدازم
خون در دل امّا رنگ و روئی زرد دارم.