شب بود و من با جاده ها درگیر

 

 

شب بود و من با جاده ها درگیر
یادت مرا آتش و دامنگیر
افتاده بودی  لابلای من
با شعله میکردی مرا تسخیر
خاکستری ماند از من و بادم
تا بیکران ها برد در شبگیر
یادش بخیر آن روزگاران را
در دفترم نامیدش تقدیر
اکنون تمام آرزوی من
دیداری از آن قاب و آن تصویر.
@

 

لحظه ها لحظه های ماشینی

خون گریه میکنم به سکوت از فراق خویش

آرزو میکنم که کشور شاد

باران ببار و زندگی را تازه تر کن

بعد از هزار و سیصد و اندی سال

شب قدر و شب خاص خداوند

داده است شفا به کور پیراهن تو

ای پدر روحت قرین رحمت پروردگار

اگر وعده بمیدان پای کار است

 

اگر وعده بمیدان پای کار است
اگر جای عمل حاکم شعار است
اگر نامحرمان دیگر امینند
اگر خونابه اشک روزگار است

اگر دارد طمع بر شیر روباه*
اگر شد کعبه ی مردم اروپا
اگر وادادگی دارد تفاخر
اگر شد بر جوانان غرب رویا

اگر در واعظان دیگر عمل نیست
اگر یکعدّه میگویند دین چیست
اگر شد مدّعی شیطان به ایران
اگر همخوابه ی کشور گرانیست

اگر شد ارثیه امر ریاست
اگر بیمار دردش  رو به شدّت
اگر از در شده وارد چپاول
اگر مهمانی است از جیب ملّت

اگر تحریف میگردد وقایع
اگر محصول خرمن هاست ضایع
اگر پند خردمندان فراموش
اگر لنگ است اوضاع صنایع

اگر چشم وطن چون ابرها خیس
اگر تهدید میگردد نوامیس
اگر باند است حاکم جای قانون
اگر شادی ز سردی میزند ریس

اگر تلخست گفتن از حقایق
اگر کشتی ما گردیده قایق
اگر طفل روابط نخبگی هست
اگر نخبه کند در انزوا دق

اگر سرقت هنر مثل هنرهاست
برای سارقان بستر مهیّاست
تمام واکنش ها از کُنش هاست
همه از انعکاس خواب ماهاست.

 

 

زندگی پر شده است از غم و درد

چون فوتون با گرانشی از نو

در قفس بودن و پرواز نکردن سخت است

دادی تو بمن وعده بخشش و بهشت

در فضای نتی که سانسوری

شب ها به بستر و دستم کتاب تو

ایرانی آزاده را میهن چنان جان است

چارده خورشید در یک آسمان

هر گدا دارد ز سلطان انتظار

ایرانی آزاده را میهن چنان جان است